ilkokulda yerli malı haftası kutlayan nesil

sürekli 2,5 litre kola götürürdüm

bir zamanlar içanadolu bölgesi tahıl ambarıydı. kendimiz üretiyor ve ihraç ediyorduk. ekonomik sıkıntılarımız o zaman da vardı ama en azından kendi kendimize de yetebiliyorduk. kış için konserveler yapılır, kavanoz kavanoz reçeller hazırlanırdı. düşük gelirliler bile konserve yapardı yani.
yerli malının o yüzden büyük önemi vardı. hani her fırsatta o günlere değinip küçümseyen iktidar yandaşları, o günleri bile mumla arayacağız

bunun olayı artık insafsızlık, kardeşim az ibretle düşünün nasıl haftayı çıkaracağız? yahu yerli malı haftası olur mu hiç? olsa olsa yerli malı dakikası olur, yoksa bizde ne gezer o kadar yerlilik.

durumu olan getirir durumu olmayan getirmez hatta bölüşür bunu da sen götür sınıfa derdik. hiç şaşmaz annem hep un kurabiyesi yapardı. güzel eğlenceli bi gün geçirilirdi. özlediğimi şu an yazarken farkettim ama bu devirde mümkünse yerli malı falan yapılmasın

kim ne derse desin şanslı olan nesil.

o günün heyecanı, keyfi, eğlencesi hiçbir günde bulunmaz. durumu iyi olmayan arkadaşlar vardı tabii ama öğretmenler bunu bildiklerinden ona göre davranırdı. kimse de kimseye sen getirdin getirmedin artistliği yapmazdı. herkes ne getirdiyse, getirdiği gibi paylaşmasını da bilirdi zaten.

hepsini geçtik yerli malı diye bir şey vardı yahu! şimdi yerli muz fiyatlarını düşündüm de o zamanın durumu iyi öğrencilerinden biri olarak bugün muz alamazdım sanırım.