1.
" yıkımın başlangıcıdır bu
senin ellerinin yıkıldığı gün de
rüzgar esiyordu... "
" kuş ölür, sen uçuşu hatırla " diyen iranlı şair füruğ ferruhzad imzalı eser;
türkçe'ye ise ali güzelyüz tarafından çevrilmiştir.
kederli ipek ve yeryüzü ayetleri kitaplarından sonra okuduğum son kitabı bu oldu.
hayatın veya insanların onu pek çok defa kırdığını hissedebileceğimiz bir içtenlikle yazıyor bana kalırsa füruğ ferruhzad;
içindeki isyanı, anlaşılamamış olmayı, yalnız bırakılmayı, zaman zaman ölümü arzuladığını, pişmanlıklarının, hayal kırıklıklarının olduğunu hissettirir nitelikte yazıyor.
aşkı değilse de aşktan geriye kalanları hatırlatıyor bazı şiirlerinde, yıkımı, yalnızlığı, yıl yorgunu olmayı, ölüm kadar ıssız olmayı derinden hissettiriyor.
kırgın veya yalnız olsa bile kimseye boyun eğmeyeceğini de hatırlatıyor bazı şiirlerinde,
şiir için yaşadığını, şiirden başka çaresinin olmadığını hissettiriyor, yorgun olduğunu sezmek mümkün sıklıkla.
doğduğu yerde özgür olmadığının farkında olsa da mücadele etmeyi bırakmıyor her şeye rağmen, hayatın zorluklarını kendine özgü bir şiir formuyla ve düşündüren bir şiir biçimiyle yansıtıyor.
seçtiğim bazı dizeleri bırakarak burada bir son veriyorum, bazı dizelerinin etkileyici olması kitabı sevmemi sağlayan nedenlerdendi.
mevsimlerin sırrını biliyorum ben
ve anlıyorum anların sözünü...
mezarda yatıyor kurtarıcı
ve toprak, kabul edici olan toprak
huzurun bir işaretidir.
yıkımın başlangıcıdır bu
senin ellerinin yıkıldığı gün de
rüzgar esiyordu.
binlerce yıllık ölüler gibi
kavuşacağız birbirimize.
aşktandır benim bütün yaralarım
aşktan, aşktan, aşktan.
ve bu dünya,
bir yandan seni öperken
kendi zihinlerinde senin darağacının ipini dokuyan insanların ayak hareketlerinin sesleriyle doludur.
her zaman bir aralık vardır
pencere ile görmek arasında.
her zaman,
düşünmeye fırsat bulmadan olur olacaklar.
ayaklarının altında sarsılan yer
daha yalnız değil midir senden?
senin ellerinin yıkıldığı gün de
rüzgar esiyordu... "
" kuş ölür, sen uçuşu hatırla " diyen iranlı şair füruğ ferruhzad imzalı eser;
türkçe'ye ise ali güzelyüz tarafından çevrilmiştir.
kederli ipek ve yeryüzü ayetleri kitaplarından sonra okuduğum son kitabı bu oldu.
hayatın veya insanların onu pek çok defa kırdığını hissedebileceğimiz bir içtenlikle yazıyor bana kalırsa füruğ ferruhzad;
içindeki isyanı, anlaşılamamış olmayı, yalnız bırakılmayı, zaman zaman ölümü arzuladığını, pişmanlıklarının, hayal kırıklıklarının olduğunu hissettirir nitelikte yazıyor.
aşkı değilse de aşktan geriye kalanları hatırlatıyor bazı şiirlerinde, yıkımı, yalnızlığı, yıl yorgunu olmayı, ölüm kadar ıssız olmayı derinden hissettiriyor.
kırgın veya yalnız olsa bile kimseye boyun eğmeyeceğini de hatırlatıyor bazı şiirlerinde,
şiir için yaşadığını, şiirden başka çaresinin olmadığını hissettiriyor, yorgun olduğunu sezmek mümkün sıklıkla.
doğduğu yerde özgür olmadığının farkında olsa da mücadele etmeyi bırakmıyor her şeye rağmen, hayatın zorluklarını kendine özgü bir şiir formuyla ve düşündüren bir şiir biçimiyle yansıtıyor.
seçtiğim bazı dizeleri bırakarak burada bir son veriyorum, bazı dizelerinin etkileyici olması kitabı sevmemi sağlayan nedenlerdendi.
mevsimlerin sırrını biliyorum ben
ve anlıyorum anların sözünü...
mezarda yatıyor kurtarıcı
ve toprak, kabul edici olan toprak
huzurun bir işaretidir.
yıkımın başlangıcıdır bu
senin ellerinin yıkıldığı gün de
rüzgar esiyordu.
binlerce yıllık ölüler gibi
kavuşacağız birbirimize.
aşktandır benim bütün yaralarım
aşktan, aşktan, aşktan.
ve bu dünya,
bir yandan seni öperken
kendi zihinlerinde senin darağacının ipini dokuyan insanların ayak hareketlerinin sesleriyle doludur.
her zaman bir aralık vardır
pencere ile görmek arasında.
her zaman,
düşünmeye fırsat bulmadan olur olacaklar.
ayaklarının altında sarsılan yer
daha yalnız değil midir senden?
devamını gör...