inşaattan kuma atlayan efsanevi nesil

mahallesinde yapılmakta olan bir inşaattın üst katlarından, aşağıda bulunan kumdan tepeye atlayarak, örümcek adam karakterinin önce çizgi romanlara daha sonra ise beyaz perdeye aktarılmasına ilham veren çocuklardır.
(bkz: örümcek adam)

dahil olduğum nesildir. gerçekten bir süper kahraman gibi hissettiğim dönemdi. yüksekten atlardık ve bir şey olmazdı. devam ederdik.

dahil olduğum nesil. aşırı güzeldi.

bunun dışında bir kere okuldan çıkmış, yol yapım çalışması için kenara yığılmış çakıl taşlarının olduğu bir yerden geçiyorduk. elimizde bir liraya aldığımız 2.5 litrelik gold kolayla.

yaklaşık on on beş metre civarı yüksekliği vardı çakıl yığınının. arkadaşlarıma bakın nasıl tepesine çıkacağım onun dedikten sonra hızlanıp taşlara doğru koşmaya başlamıştım ve tam tırmanacağım sırada bekçiyi fark edip kenarından koşarak yoluma devam etmiştim.

zamanında bende atlamıştım. sonra kumun sahibi bana ecdadını skym demişti. yediğim ilk küfürdü korkup kaçmıştım. anlamını bile bilmiyordum bu yüzden gidip anneme sordum. olay babama intikal edince adamın kim olduğunu sordu büyük bir sinirle, bende asla söylemedim. babamın kötü birşey yapmasından korkmuştum.

sonra adamın kızını dövüp annesinden kaçtım. kızıyla başka olaylarımda olduda seviye düşmesin şimdi.

ben kolumun üstüne düşmüştüm. sonra bunu saklamıştım. çocuklara ebeveynleri ile iletişim kurmaktan korkmamayı öğreteceğim.

bir de konuyu açmışken bisikletten düşmüştüm. bisikletin freninin sivri ucu baş parmağımın üstünden elime saplanmıştı. şimdi allah'tan ucunu top yapıyorlar.

neyse onu da söylemedim ve dikiş atılmadığı için yara izi var. bir açıdan bakarsak bizi biz yapan yara izlerimiz ama ben de asker değilim yani. savaşta yaralansan madalya niyetine vücudunda taşırsın ama ben freni elimden çıkarırken çektiğim acıyı bugun bile hatırlıyorum.