insan doğası gereği aç gözlü müdür sorunsalı

evet aç gözlüdür. yaşadığım bir kaç önemsiz olaydan sonra kalktım koca bir başlık açtım bunun için çünkü içime oturdu ve anlam da veremiyorum açıkçası.
insan doğası gereği sahiden aç gözlüdür. hiçbirimiz azla yetinmeyiz. mevsimlere göre tek bir üst ve tek bir alt parça kıyafetimiz var mı mesela? oysa tek bir tişört hadi bilemedin iki tişörtle de yazı geçirebiliriz veya tek bir iki kazakla da kışı geçirebiliriz ama öyle olmuyor değil mi? tek bir bardakla da kırılıncaya kadar su içebiliriz farklı farklı desenli irili ufaklı birçok bardağa ne hacet ama öyle olmuyor işte.
derdim ne kazak ne bardak ne yaz ne kış benim yaşadığım önemsiz, lafı bile edilmeyecek şeyler ama art arda yaşanılınca dikkat çeken şeyler.

iki sene önce bir düğündeyim elime de küçük bir tepsi tutuşturdular kapıda gelenlere ikram yapıyorum, hoşgeldin diyorum. tepsinin içinde küçük çikolatalar var. tepsi küçük olduğu için çikolataları tepecik oluşturacak şekilde dökmüşüm ki insanlara ayıp olmasın. efendim tabi bu tepecikler insanların iştahını kapartıyormuş. aslında iştah kapartacak bir şey de yok alman çikolatası falan değil sonuçta.
bakıyorum bir tane alan yetinmiyor eline üç dört tane daha sıkıştırıyor. her gelen bunu yapmaya başlayınca baktım iki dakika içinde tepsi boşalmış gittim yeni çikolatalar döktüm onu da bol bol koydum. ıkinci tepecik de hızla bitince ve elimizdeki çikolatalar da tükenince koştuk yenisini almaya. bu sefer az döktüm.
tepecik yapmadım sıra sıra tepside duran minik çikolatalarla insanları karşılamaya devam ettim. baktım ki insanlar tek tek almaya başladı. biraz bollaştırınca çikolatayı yine birden fazla almaya başladılar. geri kalan sürede hep az az koydum çikolataları ve düğünün sonunda bir poşet çikolata arttı. bol görününce kıytırık çikolatalar bile insanların iştahını kapartıyor, "zaten çok burada ben iki tane fazla almışım ne olacak" diyorlar ama az bulunca "tüh zaten az ben de bir tane alayım insanların gözünde kötü olmayayım" diyorlar heralde.

ikinci örneğim ise bu hafta yaşadıklarım. efendim şimdi havuzdan çıkınca malum duş almak gerek. ben de gittim kendime büyükçe bir ürün aldım çünkü uzun süre kullanmak istiyorum. bu ürünleri aslında küçük bir kabın içine döker öyle götürürdüm ağırlık olmasın diye ama bu hafta onu yapmadım büyük şişeyi yanımda götürdüm. dedim ne olacak canım herkesin kendi ürünleri var kim benim şampuanımı duş jelimi falan istesin derken haftanın başında bir kadın geldi ayy benim şampuanım bitmiş biraz sizden alabilir miyim diye boş kutuyu gösterdi tabii dedim sıktım eline. bunda bir şey yok insanlık hali deyip geçtim ardından dün de yine böyle bir istekle karşılaştım. başka bir hanımefendi yanında ne şişe var ne bir şeyin kabı var öyle dümdüz gelmiş benden istiyor. gönülsüz gönülsüz verdim yine ama içime oturdu. şişe büyük durunca aynı tepsi olayında olduğu gibi "ne olacak canım daha çok var ucundan azıcık almışım sonuçta" oluyor ama gel gelelim ki küçük şişeyi götürünce kimse istemiyor.
sen iste o iste derken şişenin yarısına geldik. ulan bi şampuan olmuş yüz lira neyim ben bereket ana mı?
dün kafamda yankılanan tam olarak şu replikti:
https://youtube.com/shorts/dzı2r5j60vs?feature=share

işlenen ilk cinayetten işlenecek son cinayete kadar, evet. dökülen kanlar şahittir, evet.

insan doğası gereği neredeyse tüm canlılar gibi aç gözlüdür. buzdolabını açtığımızda karbonhidrat yüklü yiyeceklere saldırmamızın altında ilkel bir aç gözlülük yatar. fırsat bulması yeterlidir. lakin insan, doğasından ibaret değildir. kültürel evrimini reddedemeyeceğimiz sosyal bir canlıdır. insanı salt evrimsel psikoloji ile okumak zararlıdır.