insan doğasında tek eşliliğin olmaması

ahlaki ve etik normlarla düşünüldüğü zaman insanın kabul etmesinin zor olduğu gerçektir.

konu ahlaki ve etik normlardan bağımsız incelendiğinde ise önümüzde bariz görünmektedir. burada tek eşlilik olayının insan hayatına nasıl dahil edildiğine dair uzun uzun yazmaya üşeniyorum.

fiiliyata dökülmese bile zihinlerde vardır bu. şimdi birileri çıkıp, dostoyevski’nin eşi anna’ya söylediği gibi, ben eşimden, partnerimden başkasını hiç arzulamadım, hayalimde bile aldatmadım diyebilir. peki eşin de aynı mı acaba?

"ikisini de aynı anda seviyorum." -sadakatsiz volkan

bence de yok. hatta heteroluk olduğundan bile şüpheliyim. toplumu düzende tutmak için oluşturulan kurallar eşliğinde yaşıyoruz. evlilik, kadın-erkek bütünlüğü, cinsiyetin doğurduğu kimlik sorumlulukları vs vs. bu aldatmaların çoğu da bundan bence, iç güdüyü bastıramamaktan. kültür ve zihniyetimize ters tabi ki. böyle öğrendik, böyle alıştık bu nedenle böyle de hissetmekteyiz. normalde doğamızda kıskanmak yoktur belki de? ama bunlar olabilir, normal insan da var dene dene hislerimiz, gerçeklerimiz oldular. birileri bir şeyleri söylemiş zamanında, herkesin gerçeği bunlar olmuş. düzgün bir işleyiş ve yaşam düzeni için bu gerekli mi? bir yandan öyle bir yandan değil. geleneklerin doğurduğu şeyleri yaşıyor tüm nesiller. en anlayışlı gözüken bile mış gibi biraz. en şöyle böyle gözükende mış gibi.

hayvanlar arasında bile tek eşli olanlar var. onlar hayvan olduğu için güdüsel davranıyorlar. bu nedenle onları yargılayamam. insanı yargılarım çünkü insan güdü ile davranmıyor. yani doğuştan gelen refleksif davranışlar var ama bu öyle bir şey değil. insan neyse onu arar. bilişsel olarak gelişmiş olan kendisi gibi birine ihtiyaç duyar. sürüngen beyni ağır basan da zevk peşinde koşar. kimseyi eleştirmiyorum bunun da alıcısı çok. hatta daha çok.