insan sevdiğine yarasını verir mi

vizontele filminde geçen bir soru.

verdi, verdim.
ya da öyle sandık? / mı?
yoo, benden yana verdim.
kimselerin bilmediği yaralarımı verdim, herkesten sakladığım içimi verdim, gözlerine baka baka hem de.
o da bana verdi, hayat dediği arada hâlâ açıp okuduğum hallerini, yaralarını.
sonra bir beyaz orkide ile sarıyorduk, pawanekani ile dağlıyorduk yaralarımızı, sonra gitti.
bana kalan onun onmamış yaralarının kabuğu, benim boşluğa seslenen dilim sadece artık.

verir de, vermeyin.

sonra gelip uykunuzda bıçaklıyorlar o aynı yaranızın izinden.

insan kimseye yarasını vermemeli. büyütecek iyileştirecek olan sizsiniz o yüzden bırakın fazla laf olmasın. başınız rahat etsin.

insan istediğine istediğini verebilir.

yine bir erkin koray şarkısı gibi, derinlere dalmaktayım.

vizontele'nin kalpte yara açan sahnesi, sorusu.

verilir. insan sevdiğine, yarasını, yarısını, yarınını amade eder. yara canından candır, yara yâre verilir, hatta sadece yâre verilir, başka kimseye verilmez.

bunlar reklam kokan hareketler mayk.
tutup sevdiceğime "aşkım zamanında birini çok sevdim geldi belamı s#₺i gitti" demem mesela.