sevdiğine sevdiğini söyleyemeyen insan

cesareti olmayan insandır.*
içinde büyüyen sevgi o kadar büyür ki eninde sonunda kendini yakar ama o bunun farkına bile varamaz.

sen sevdiğini söyleyemezken başkaları neler neler yapıyor bir düşün istersen. hayat böyle.

yalnız başına ölüp gidecek olan insandır.

söyleyeceksin. belki bir şansın olur.

bir kisiyi bin kisi sever 1 kisi alir sozundeki 999 kisiden biridir yalniz degildir buyuk bir guruhun parcasidir artik
gidin konusun arkadasim bu kadar basit en fazla reddedilirsiniz olum yok ya ucunda .

bu sorunu çoğunlukla erkeklerin yaşadığını düşündüğüm -geçmişten beri uzanan bir takım toplumsal durumlardan sebeptir, bu yazıda detaya girmeyeceğim- için kendi cinsiyetim ile yorumlayacağım. erkeklerin hoşlandığı kişiye açılamamasının belli başlı sebepleri vardır. bunlar gelecekte pişman olabileceğini düşündüğü için veya bir şansı olmadığına inandığı için olabilir. ortam, durum, şartlar, çevre ve geçmişe göre bile sebepler sürekli değişkenlik gösterir. eylemlerini rasyonel zeminde değerlendirmekten hoşlanan biriyseniz, sonuçlarının nelere sebep vereceğini düşünür ve açılmaktan vazgeçebilirsiniz. örneğin : iş yerinizdeki, okulunuzdaki, veya ailenizde tanınan birine açılmak gibi. bazen duyguların içinizden taşmasını önlemek için açılmayı, hislerinizi dökmeyi deneyebilirsiniz. zaten kısa olan ömrünüzde pişmanlığın acısı kadar fazla olmayacaktır. ama kendinizi kontrol etmeyi seven, hayata iddialaşmak gözüyle bakan biriyseniz, sırf inadınız için duygularınızı defalarca kez sürgüleyip antarktika'ya kargolayabilirsiniz.