insan sevmeyip hayvan seven kişi

hayvan sever olmak harika bir şey ama insanı değersiz ve hiçleştiren tavırlara saygım yok. elbette iğrenç bireylerle kıyaslayacak olursak hayvancıklarımız çok masum fakat yine de humaniteryanizmi savunuyorum.

son yıllarda yükselen hayvan sevgisinin bir nedeninin de insan sevmezlik olmasıdır.
daha evvel inlerinde istediğini yapan bir takım mahlukatlar sosyal medya ile gün ışığına çıktı. insan insandan iğrendi. hayvanların sevilecek daha çok tarafı olduğunu keşfetti. çünkü insan sevilmek kadar sevmeye de ihtiyaç duyar.

insandan yana yüzü gülmemiş çareyi masum canlılar ile avunmakta bulmuş insandır.

empati duygusu gelişmiş kişilerdir. aziz nesin “insanın, insandan kaçışıdır” diye özetler.
lakin hayvanlar dilsizdir dertlerini anlatamaz. onlar da bize emanettir. emanetin sorumluluğunu da bilen insanlardır.

bende pek insan sevmem lakin hayvanları sevgi pıtırcığı gibi görmenin manası yok. o çok sevdiğimiz kediler imkanı olsa bizi anında parçalar muhtemelen (bkz: kedigiller)
köpeklerden yana biraz daha umutluyum tabiki ama dediğim gibi hayvanların itaatkârlıklarının ben masumiyetlerinden değil zayıflıklarından olduğu kanaatindeyim.

insanlardan umudunu kesip tüm duygularını hayvanlara aktaran kişidir. farkında olmadan aktarma (transferans) yapmaktadır. (transferans yaptığını bilmek, gerçekten insanın ufkunu açıyor. o yüzden youtube'da tülay kök'ün transferans videolarını izlemenizi öneririm.) ama hiçbir zaman hayvan sevgisi, insan sevgisinin önüne geçmemeli çünkü insan, insanın ilacıdır. duygular ancak insanla kurulan ilişkiyle iyileştirilebilir... insanlarla iletişim kurmayı öğrenmek, başta kendimize olmak üzere tüm insanlığa olan borcumuzdur..

ben değilimdir, ben her ikisini de severim.

vesikalık fotoğrafımla terrier cinsi köpeğimin fotoğrafını yan yana getirdim ve adamın haklı olduğuna kanaat getirdim.

t: at sevmeyi at hırsızı sevmeye tercih etmiş kişidir.

(bkz: insan öldürüp hayvan öldürmeyen kişi)

ınsanlar da bir çeşit hayvan olduğu için hayvan ırkçılığı yapan kişidir.

hayvanların hepsini, insanların bazılarını severim. doğru olan da budur.

kendine, hayata,insanlara değer verip onaylayıp kabul eden tüm varlığa saygı sevgi gösterir, yargıda bulunmaz..hayvan sevgisi üzerinden insanları sevgiye layık görmeyenlerin zoru aslında kendileriyle... insan insanı sevmez mi? aşırıya kaçan hayvan sevgisinin nedeni sevgi değil çocukluktan getirilen travmalardır...

merhaba benim

sevgisinden de, nefretinden de emin olabilirsin. yalanı ve riyası yoktur, şefkati, karşılıksız sevmeyi öğretir.
insan onlardan daha akıllıdır; sevgine karşılık, saygına saygısızlık alırsan saf acı duyarsın.

sanırım bu arkadaş benim. insanların samimiyetsizliğine dayanamıyorum ancak hayvanlar öyle mi? kalplerinde taştan duvarları yok, gözlerinin içine baktığın zaman saf kalplerini görürsün.

doğru tercihlerin insanıdır. insandan hayır yok çünkü. *

hayvanlar çekip gitmiyor çünkü.

beni bulmuşlar. neyse, kedilerden daha nankör insanlar var bu hatta.* tabii ki de hayvanlar candır. onlar sırtından bıçaklamak nedir bilmezler, çıkar nedir bilmezler.

insan' ı sevmediğini söyleyip, daha sonra hayvan sevgisinden bahseden kişiler, istediği kadar hayvan sevgisinden bahsetsin... boş.

instagram hikayelerine, youtube videolarına, hiç okunmayacak kitaplara yazsınlar...
ülkenin çok önemli bir profesörü çıkıp şöyle desin: "dünya nüfusu korkunç artıyor! ne yapıyorsak biz kendimiz yapıyoruz, insanlar kaka, ölsün lanet gelsin, gibi gibi..." kulaktan dolma, sağdan soldan duyulmuş, okunmuş boş sözleri, bizler düşünmeden anında kabul ediyoruz. "bir insan hayvanları seviyorsa, katil de olmaz" gibi boş sözcükleri kabul etme eğilimindeyiz.


kendi benliğini reddetme, doğa kanunlarına aykırıdır.


"insan nüfusu çoğaldı, azalması ve yok edilmesi gerekiyor gibi" sözleri söylemek popülasyon yaratıp yanlışı doğruymuş gibi aktarıp bilgi yaymak ve konuşmak, yazmak, çizmek çok tehlikelidir. bu konuşan insanların ellerinde, kucaklarında hep bir hayvan görünür. poz verip "ben hayvanları seviyorum, lanet olsun içimdeki insan sevgisine" der ve insanları aşağı görür. kendisi insan değilmiş gibi kibirli konuşur.

nirvana' ya ulaşıp inzivaya çekilmiş insanlar bile gün gelir kendi aydınlıklarını yaymak için, girdikleri mağaradan, çıkmak zorunda kalırlar. hep karanlıkta, tek başına, yalnız yaşayamaz insan. ve ya bir hayvanla, bir ömür boyu tek başına yaşamını sürdüremez. insan, insan, insan olmak zorundadır.

ilk benliğimizi reddetme, nefret etme, engelleme ve yok saymak imkansızdır. sen varsan, okuyabiliyorsan, bir başkası da var olmak zorundadır. sen başkalarını yok sayıp sevmediğini söyleyip ve bununla övünüp kucağına hayvan alıyorsan, "hiç" sindir.

benimdir.
türkiye'de yaşıyorum.
sokakta, haberlerde, pek girmelerine izin vermesem de ara sıra çevremde insanlar görüyorum.
inanın hayvanlar bunlar gibi kötü kalpli değil.