insanın büyümeye başladığını anladığı anlar

insana zamanın ne kadar çabuk geçtiğini hatırlatan anlardır.

bir restorana,devlet kurumlarına veya mağazaya gittiğimiz zaman beyefendi diye hitap edilmesi ve restoranlarda banada menü getirilmesi. beyefendi denildiği ilk zamanlarda alışkın olmadığım için bana seslenildiğini farketmemiştim ,sonra etrafıma falan bakınmıştım bir kaç yerde *
bu sene yaşadığım olayda ,eve giderken bir ara kaldırımda dinlendim yanıma küçük köpek geldi,bana sırnaştı falan.sonra kalkıp giderken peşindeydi hala ,çocuklarda bana abi senin mi köpek dediler.işte o abi kelimesi çok dokundu bana.büyümüştüm artık, çocukların abi dediği adam olmuştum.

tepkisizlesip, kendini nötrledigi olayların sayısının arttığını fark ettiği an..

ablam kadar olmuşum.

iki buçuk yaşımdayken kardeşim doğmuştu. ilk o gün anlamıştım büyüdüğümü. sorumluluk almak büyütmüştü beni.

annem sancı çekerken ağır bir iş yapıyordu. etraftakilerin onu uyarmasına rağmen hem de. baktım dinlemiyor bir kez de ben uyardım. anne iş yapma kardeşim hasta olacak dedim ama dinlemedi. o gün eve gelmiştik ve kardeşim doğmuştu. o doğsun diye elimden ne geliyorsa yapmıştım. doğum sırasında yakacak bir mumumuz bile yoktu. ellerimle halının saçaklarını koparmıştım da onları yakmıştık ışık versin diye. kardeşim doğunca büyüdüğümü anlamıştım. ve o zamandan sonra annem ne zaman bi yerlere gitse kardeşimi bana emanet ederdi. yemeğini yedirdim, üstünü giydirirdim, uyuturdum. bebeğimdi o benim.

millennium doğumluların üniversiteden mezun olduklarını görmek.

evim dediğin yere giremediğin,her işini kendin halletmeye başladığın,düştüğünde kaldıranın olmadığı, nazlanacak kimsen olmadığını anladığın anlardır.

büyüme dediğimiz an diye bir şey yok şu an bile büyümeye devam ediyoruz ama olgunlaştığım an derseniz işte onu söyleyebilirim . yeni bir sayfa açmak için eski defterleri kapatmak gerektiğini öğrendiğim gün olgunlaştım.

çocukken “x” ne de güzeldi demeye başladığın o an anla ki çocukluk çoktan bitmiş, büyümeye başlamışsın.

mümkünse geçmemiş olsun.