insanın kendiyle olan mücadelesinden hangi taraf galip cikar

melodi23 ukdesi

kim galip çıkarsa çıksın her türlü ben kaybediyor gibiyim sanki.

değişim.
çünkü insan aslında bir değişime karşı, o değişime ayak uyduramayan kendine karşı mücadele verir ve ortaya başka bir değişim çıkar.

bugünlük mantıklı konuşma kotamı doldurdum, aşko kuşko entrylere devam.

nadiren yanılan o lanet olasıca iç sesiniz hangi tarafınıza aitse genelde o kazanır. kalbimiz başka, aklımız başka bir şey söyler. benim taktiğim şu; profesyonel alanda akıl, duygusal bütün ilişkilerde bütünüyle kalp iktidarı ele almalı. kalplerimiz genelde sekizli yaşlarındadır hep. aklımızsa dünden bile gelişmiş bir halde. akılda dev bir birikim var. kalbin çocukluğu aklın bildiklerini genelde kaldıramıyor. üzgün, kırgın ve incinmiş insanlar genelde kalpleriyle hareket ediyorlar. hiçbir domuzu; "ah bana neler yaptılar .s" diye ağlarken göremezsiniz. o hep aklıyla hareket eder. maalesef katılaşır. körelir. yazık edilmiş bir hayatta geberip gider.

sonu yenilgiyle bile sonuçlansa karşıda bir düşman figürünün olması insanı içten içe motive eder, mücadele azmini artırır.
en zor savaş insanın kendi içinde kendi benliğiyle verdiği savaştır.
antik çağlarda (bkz: spartalı khilon) bu alter ego'ya vurgu yapmış "kendini bil" diye bu mücadelenin zorluğuna dikkat çekmiştir.
insan, kendi zaaflarına karşı verdiği savaşı kazandığı zaman zaferin gerçek coşkusunu hissedebiliyor.

kazanırsan kaybedersin.
(bkz: yuri orlov)