bir insanın kendiyle kavgası ne zaman biter sorusu

belki hiç, belki yine hiç.

yeterince olgunlaşamadıysak, sanırım ölünce biter.

bitmez, kaynana ile kavga biter ama kendinle bitmez.

bkz: 50

ölünce.
ne kavgam bitti ne sevdam.

düşünme yetin tamamen bittiği zaman.

ilk oluşum, ilk başlangıç?
herşeyin en başı?
bizler zamana tabiyiz. zaman sonradan yaratıldı.
bir başlangıç aramak beyhude bir çaba mıdır?
anda olmak zamansizliğı kavramak?
hep var olma haline perde midir zaman?
bu sırrı saklamak için bir kılıf mıdır ezeli olma hali?
ezeli olandan geliyorsan sende ezelisin.
ve bu sırra vakıfsın.
bu sırrı yeryüzünde çözmek için varsın.
çözüp bilinç basamaklarını sıçramak için buradasın.
gerçi yüźyıllar önce yaklasmişlar bu sıŕri çözmeye " ınsanlar ölümlü tanrılar, tanrılar ölümsüz insanlardir" diyerek.
derinden etkilendiğim başka bir söz " "gunéş altinda söylenmemiş söz yoktur."
mutlaka bu sırda gözler önünde, sadece farkinda olmamizi bekliyor..

hiçbir zaman bitmez. insan daima çelişki içindedir.

şöyle mezara iki seksen uzandık mı kendimizle derdimiz biter herhalde. ama sevinmeyin o zaman da başka dertler başlıyor.

bazı insanların kendileri ile asla bir kavgaları olmaz, narsistlerdir bunlar. eğer kendinizle kavganız varsa mutlu olun, değişime, gelişime ve kendinizde hata bulmaya açıksınız demektir.