insanın memleketini sevme nedeni

evet. başka çaresi yoktur da ondan...

kendisini kendisi yapan kültürle orada tanışmıştır çünkü.

anısı vardır.

atsan atılmaz satsan satılmaz, ondan.

iç güdüsel bir durum bence. memleketine hiç gitmeyip överek ....'lıyım diyen insan çok gördüm.

memleket isterim
memleket isterim gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun;
kuşların çiçeklerin diyarı olsun.
memleket isterim ne başta dert, ne gönülde hasret olsun;
kardeş kavgasına bir nihayet olsun. memleket isterim ne zengin fakir,
ne sen ben farkı olsun;
kış günü herkesin evi barkı olsun. memleket isterim yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun;
olursa bir şikayet ölümden olsun.
(bkz: cahit sıktı tarancı)

bir yere ayit hissetmek ister memleketi gelişiminde ona birşeyler katmıştır bir parçasıda ondandır

orada varolduğu ve istemsizde olsa aidiyet hissettiği için..

çünkü orası memleketim.

evi gibi bütünleşik bir yaşam sürdüğü ve bildiği yerdir.

çünkü çok güzel .karadeniz da boru mu? yeşili ayrı güzel ,denizi ayrı,suyu ,havası ve insanı.

yılmaz erdoğan'ın yazıp yönettiği vizontele isimli sinema filminde altan erkekli'nin seslendirmiş olduğu replik.

sorduğu soruya yine kendisi cevap vermiş ve özetle başka çaresi yoktur da ondan demiştir.

oysa insan memleketini sadece zorunluluktan sevmez. memleket insana güven verir, huzur verir, çocukluğunu hatırlatır, kokusu ayıkken bile rüya görmenizi sağlar. işte memleket en çok da bu nedenlerden dolayı sevilir. ana kucağı hatta ana karnı gibidir, öze dönüşün sembolüdür. belki de içten içe ölümsüzlüğü fısıldar bize. bak der memleket, döndün yine bana, ana kucağına, doğduğun topraklara. nereye gidersen git, dönüşün hep bana olacak. ve ben seni her gelişinde çocukluğuna götüreceğim. sen hiç yaşlanmayacaksın benimle oldukça..

valla ben hiç sevmiyorum. öyle çocuklukmuş anıymış falan hak getire.

çünkü memleketim türkiye geneline göre küçük bir cennet.

bizim aile mezarlığımız var orada, daimi evim orada olduğu için seviyorum sanırım.

sevmiyorum. kötü anılar, travmalar hep burda.nesini seveyim.

geçmişini özlüyor olmasından kaynaklı olabilir. geleceğim için pek umut görmediğim zamanlar ben de böyle oluyorum, çocukluğun yaşandığı yeri, geçmişi özlüyorum.

ait olduğunu kökenini insani oluşturan en küçük yapı taşının tohumlarının orda atılmış olmasıdır bence.
benim bütün sülalem burda akdeniz dışına çıkmamışız ve nedendir bilmem ama ben adana topraklarına kutsal bir sevgiyle bağlıyım huzurlu ve güvende hissediyorum kendimi.
ait olduğum yer köklerim adana'da yemekleri, bazı insanları, oyun havaları her şeyiyle adana bana göre güzel.
ilerde iş/kariyer yüzünden nerde yaşarım bilmem ama yine de adanada deniz kenarında olmanın vereceği huzuru hiçbir memleket vermez bana.
hani bi şarkı sözü var ya " bir başkadır benim memleketim" diye işte benim içinde öyle başka olduğu için memleketime bağlıyım.

sevmeyelim de taşa mı dönelim? (bkz: giresun)