insanlar ve delikler

bir delikten çıkar gelirsin hayata, hayatta kalmak için deliklerde yaşarsın, içgüdüsel olarak bilirsin delikler iyidir, delikler güvenlidir. ilk insanlar dağlardaki deliklerde yaşar, çok yaşayan yeni insanlar kendi deliklerini yapar. deliklerine kapı, kapılarına başka bir delik. derken insan deliklere girmekle yaşar. her deliğe girmek ister, kendi giremese elini sokar, kolunu sokar bacağını sokar, çıkartır sokar, sığmadığında anahtar yapar, her türlü sokar girer içine.

insanlar ve delikler... bir delikten çıkarsın hayata, artık girebildiğin her yer deliktir. hayatın geri kalanı deliklere girip çıkmakla geçer. zaten hayat, içinde gidip geldiğin, sonunda zevken boşaldığın yada boşalamadığın ama eninde sonunda yığılıp kaldığın, kaybolduğun, geçip gittiğin bir delik değil mi? hayatta her şey biraz deliktir, insanın tek derdide içine girmektir deliklerin. unutmuş değilim bazı insanlarda deliktir, içine almak ister, içinde olmasını ister, delik kapansın ister. bazı cepler deliktir ne koysan düşer, bazı ruhlar ve bazı çoraplarda deliktir. bazılarının kalbi mesela, birisinin sevgisi delinmiştir. bir şekilde birbirimizi delip geçen sözlerimiz, sonra toprağı delip çıkan, toprağı delip kök salan filizler... delikler iyidir, kaygan, nemli ve güzel. içinden insanlar çıkar, içinden insanlar geçer, içinde insanlar yiter, içinde dünyalar döner.

ilginç bir bakış açısı ve başlık.

girebildiğin her yer deliktir diyor. ben inandım.