insanların üreme motivasyonu

ben artık anlamıyorum. bugün gaziantep'te 3 aylık bebeğe şiddet uygulayan babayı görünce kan beynime sıçradı. insanlar neden ürüyor? şiddet eğilimli, manyak bir nesil ortaya çıktı. bakıyorsun cebinde 1 ekmek alacak parası yok, eğitim yok, iş yok güç yok evde 6-7 tane bebek var. yapmayın artık. devlet her olanağı sağlıyor. aile sağlığı merkezleri bedava kondom dağıtıyor. ilgi yok, sevgi yok, bakım yok, şiddet var, taciz var... yani kendi karnınızı doyurun, yiyin, için, sevişin ama üremeyin artık. yazık günah.

cahil insanlara damızlık muamelesi gösterilmesini sonucudur. bu insanlara ikinci çocuktan sonra zorunlu kimyasal hadım uygulanmalıdır. böylece tüm toplum büyük bir dertten ve trajediden kurtulur.

insanlarin ureme motivasyonu aslinda cehalet.

urfada kadin dogumda calisirken bizde bedava kondom veriyorduk. ve abartisiz herkesten su soruyu duyduk "hocam bunlar gunah degil mi? dogacak sabiyi engellemek gunah degil mi?"

birde bu denli uc bir cehalet yoksa bile insanlar uremenin gereklilik oldugunu zannediyor. seks bir ihtiyactir uremek ihtiyac degildir. hayat denklemi bu insanlar icin basit, yasarsin, evlenirsin, cocuk yaparsin, torun gorursun sonra olursun. bu kadar. hic zannetmiyorum cocugun hayatini dusunduklerini. boyle kodlanmis cunku. ureyeceksin.

genellikle aptalca bir fikir olan "soyum yürüsün" mantığı olduğunu tahmin ettiğim gerekçeler bütünü. soyu da sanki bana nikola tesla!

hani böyle çok iyi yürekli, çok başarılı, dünyanın kaderini olumlu yönde etkileyecek çocuklar yetiştirseler öpüp başıma koyacağım da yok ki öyle bir durum. üretip üretip salıyorlar ortalığa, bakmak yok, eğitmek yok, adam etmek yok... sonra kim uğraşıyor? bütün toplum.

üremeyip de ne yapacaksınız diye sordurur.
hayatta heyecan ve macera tüm aktivitelerin ancak %20sidir. geri kalanda yapacak bir şey lazımdır yoksa saçmalarsınız. iyi kötü, çocuk insanı oyalar, sabah erkenden kalkmak için herkesin bir sebebe ihtiyacı vardır.

sürü psikolojisi adamım. şimdi insanlar evleniyor sonra da mahalle dedikoducuları, akrabalar evlenen çifte bebeğiniz yok mu diye soru yöneltiyor, bunlar da çevrede oluşan baskı nedeniyle çocuk yapmayı görev olarak görüyorlar kendilerine adeta. üreme olayı hiçbir zaman gereklilik değildir; kendine güvenen, parasına güvenen akabinde ruh sağlığına güvenen insanlar çocuk yapsın diğerleri yapınca görüyoruz işte olanları.

mahalle baskısından kurtulmak istiyorsanız da size bebek yapın diye baskı yapan malları hayatınızdan çıkarın, üremeyi bir bok sanmayın. ürüyorsanız da adam gibi çocuğunuza annelik babalık yapın, işkence yapmayın. sinirden elim ayağım titriyor şerefsizim, nedir bu anadolu çomarlarından çektiğimiz lan!

bol bol üremelerini sağlamak gibi bir görevi olduğunu düşünmediğim şey.

üreme dürtüsü ve motivasyonu soyun devamı anlayışının oluşup kültürleşmesinde itki ya da tetik mekanizması rolleri görürler. yoksa sürekli üreyip fazlaca çoğalsınlar diye insanların dürtülendiklerini zannetmiyorum.

ataerkil ve kapitalist toplumların mühendisleri genetik kodlar ve kültürleri aynı potada eritme sahtekarlığından oldukça fazla kolaylık gördükleri için, insanların genel kültürüne bilimsel bir geçerliliği varmış gibi yerleşmiş bir doğa - genetik - gereklilik şeytan üçgeni en büyük zorluklarımızdan birini oluşturuyor.

kendimi cahil insanlarla bir tutmuyorum çünkü. onların ürememesi lazım ama ben cahil değilim ki. bilinçli ve araştırmacı bir insanım. merhametli ve şefkatli biriyim. bir çocuğum olursa onu maddi manevi en iyi şartlarda yetiştirmek istiyorum. benim yetiştirdiğim çocukların topluma yararlı insanlar olacağına inanıyorum. neden kendimi cahil bir insanla aynı tutayım ki? aksine bizim gibi insanların üremesi lazım ki gelecekteki toplum iyi ve düzgün insanlardan oluşsun.

www.ntv.com.tr/turkiye/yozg...
al işte! her güne böyle haberlerle uyanıyoruz. bu halkı eğitin artık. 3 çocuk doğurun biz bakarız diyenler nerde? niye bir insanın varlığına sebep olup sorumluluk alamayacak mahlukatlar anne baba olsun. bir önlem alın artık.

bir gezegene fırlatılmış, hâlâ kendini devam ettirmek istiyor.

ölümü yaratan bizleriz aslında.
başka kimse değil.

yeter artık üremeyin. dünya 50 milyar oldu. gelecek çok zor olacak.

tutun o şeylerinizi.

her canlı yaşama, beslenme ve üreme ihtiyacı duyar ve bunun sıralama basamakları vardır. hayvanlar yaşamak için yemek arar ve yemek kaynağını bulduğunda ve orası onu tatmin ettiğinde o bölgeyi sahiplenir ve yerleşir. karnını doyurup, yatabileceği bir yer bulduktan sonra soyunun devamlılığına geçer bunlar bir bakıma iç güdüsel bir davranıştır. insanlarında hayvan olduğunu unutmamak lazım ancak bizi onlardan ayıran tek farkın düşünebilme ve karar verebilme yetimiz olduğunuda varsayarsak… fillerde neden uçamasın.

dünyaya yeni bir canlı getirmek her şeyden önce üreyebilir olmayı gerektiriyor. sadece bu bile bir çok insanın üreme motivasyonu olabilir.

evli olup çocuk sahibi olmamak bizim toplum yapımızda olağan bir durum olarak görülmüyor. evlenen insanların ne zaman çocuk sahibi olacağı bile başlı başına bir tartışma konusuyken çocuk sahibi olmamayı seçmeleri bir çok insan için seçenekler içinde bile sayılmıyor.

siz üremek istemiyorum diyorsanız sizinle evlenmeyi seçecek insanların evlilik ile ilgili beklentilerini büyük oranda karşılamayan biri olmanız söz konusu oluyor çünkü evliliğin büyük oranda çocuk sahibi olmak için gerçekleştirilmesi söz konusu.

insanların özellikle erken yaşlarda tecrübesiz olması yanında hormonlarının en yüksek seviyede olduğu yaşlarında olmasıyla çocuk sahibi olmaya yönelmeleri olağan bir durum.

kadınların çoğu erken yaşlardan itibaren anne olma odağı ile yetiştiriliyor. bizim toplumda anne olmayı istemeyen kadın düşüncesi tuhaf karşılanıyor olduğu için bir çok kadın anne olduğunda toplumda görülür hale geliyor.

anne olma noktasında beklenti içinde olup evliliği bu perspektif ile ele alan kadının da baba olmak istemiyorum diyen bir erkekle bir arada olması çok mümkün değil.

özetle cinsiyet rollerinden bağımsız bir kimlik inşaası çoğumuz için çok mümkün değilken bilinçli olarak üremek istememek toplumsal rollerimizi çok önemsemeyen görece bağımsız bir karakterimizin oluşmasıyla mümkün.

hepimiz insanız. hepimiz yalnız kalmaktan korkuyoruz. yalnız ölmekten daha çok korkuyoruz. bundan normal bir şey de yok.

geçen hafta amcamla aramızda geçen bir diyalog oldu, kısaltması şöyleydi;
-artık belli bir yaşa geldiniz, diğer şeyler ne zaman ve s. evlilik, çoğalmanız, üremeniz gerek. nesil devam etmeli
-neden böyle bir amaca ihtiyaç duyalım ki, amca
-e üremeniz gerek

diyemedim, be mn*dumun oğlu senin neslini, soyadını kim takar a*k. olum sen kral değilsin, padişah değilsin, hele-hele soylu hiç değilsin diyemedim. diyemedim, sen varlıklı değilsin, zengin değilsin. diyemedim ki, lan şerefsiz 1 araba 2+1 evle neden veliahta ihtiyac duydun da, askerliğini almanyada yaparken orda kalıp aileni oraya götürmedin. senin nesline tükürem diyemedim. kdmn manyağı seni

toplumyn yıllar boyunca her yerden bunu bize diretmesi sayesinde bir yaşa gelince üremeliyim fikri ortaya çıkıyor. kitaplar, filmler, akrabalar, aile, çevre her yerden aynı fikir zihnimize yazılıyor.

okula git, üniversite oku, son dönemde buna master yap ekleyelim, erkekler için askere git, evlen, şimdi de çocuk yap.