insanların yaşlanması ama büyüyememesi

bir gozlem.

'ıcimdeki cocugu canli tutuyorum' soyleminin bile artik derman olmadigi, saklanamaz hale gelip toplumu da yiyip bitiren bir durum.

avamokrasiyle gelen kucuk insan duzeninin toplumun geneline olan yansimasi. biraz ego, cokca cehalet ve bir tutam da teknolojik esaret ile harmanlanmis, 2000'li yillarin ilk ceyregine damga vurmus, bir nevi toplumsal histeri hali.

ınsiyatif alip kendi icimize donmeden ve nerede yanlis yaptigimizi sorgulamadan, cozume ulasmanin imkansiz oldugu dipsiz bir kuyu.

yaş almak farklıdır ve o yaşın getirdikleriyle olgunlaşmak bambaşkadır.

çocukluğunu yaşayamamış bir insan iki yöne gider. ya kabullenir ve kendini büyütür, ya da hep arar. işte bu arayış onu yaşanmamışlıklarla sınar hep.

yaşı kaç olursa olsun, geçmişte yaşayamadığı şeylere özenir. gidip de bir oyuncak araba almaz ama mesela, takıntı oluşturur arabalara karşı. aşırı merak duyar.

görmemiş dersiniz. oysa kimse onun içindeki o yarım kalmışlığı anlamaz. anlamak da istemez.

araba sadece bir örnek.


ya da hep birileri etrafındadır. el bebek gül bebek onu şımartırlar, yerlere göklere sığdıramazlar. bir de bakarsınız ki sorumluluk almayan, taleplerinin her daim karşılanması bekleyen biri olup çıkmış.

ne zor değil mi böyle insanlarla yaşamak.

onlar doğadaki zararlılar gibidir. olmaması istenir ancak en büyük öğreticilerdir. verdikleri dersi aldığımızda bizim için ölecek, artık zarar veremeyeceklerdir.

daha dirençli olmamız için konulan parkur engelleri gibidir. engeli aştığında geride kalacak ve bir başka insanı güçlendirecektir. kendi tercihleri nedeniyle bu amaca hizmet eden kişilerdir ve eğer isterlerse onlar da parkur engeli olmaktan çıkıp koşabileceklerdir.

bir bebektir o, buyumez,
ılelebet yurumez.

gelmis cihana, ahkam keser,
bilmez ki hep boyledir ilahi eser.

ruhu ac olsa vazifedir, doyurayim,
maddesi ac ise yandim, soyle ne yapayim?

kronolojik yaşla psikolojik yaşın uyuşmamasından kaynaklanır.