insanlarla üstünkörü muhabbet kurmak

bir iki gündür farkına vardigim gerçekliğim. insan bir başına bambaşka bir şehirde çok fazla kendi hakkında bilgiler ediniyor.


kimseye ne bir sır anlatırım ne de gerçekten düşündüklerimi söylerim. herkesle aram merhaba merhaba seviyesindedir. biriyle konuşurken denk gelirseniz o an gerçekten havadan sudan konuşuyoruz ya da o dert yaniyordur ben akıl vermek yerine sadece dinliyorumdur.

insanlar ilk başta kabullenmiyor bu yapımı, durmadan soru sorup anlatmamı beklerler sonra ekmek çıkmayacağını anlayıp çizdiğim sınırda kalırlar.

arada sırada keşke demisligim var ama herhalde karakter kadar zor değişen hiçbir şey yoktur hayatta, kabullendim o halde ben de.