insanlarla uzun süreli ilişki kuramamak

kurulan ilişkilerin bir süre sonra yük gibi, angarya gibi gelmesi nedeniyle karşı taraflarla irtibatı kesmek. kafam rahat olsun diye düşünmek. insanın insana ağır gelmesi. benim derdim bana yeter diye düşünmek.

genellikle yeni tanıştığın insanların sana değer vermemesi, sadece belirli bir düzlemde ilişki kurup, hayatının bir çok noktasında seni sınırlaması yüzündendir.
sizlere değer vermeyen insanlara vakit kaybetmeyiniz. zira acıdan başka vaadi olmayan bir sarmala girersiniz.

yeni insanlarla tanışmaya korkmak başlığımda yazdıklarım burada da geçerlidir.

karantinadan sonra oluşan durumdur.

uzun ilişki kuramamak kişiyi rahatsız etmiyorsa ve böyle mutluysa, bu 'problem' veya 'sorun' adlanmamalı.
rahatsız olunuyorsa eğer, sorun kişinin kendisinde değil, takıldığı insanlardadır.

insan yalnız doğmuş ,yalnız ölecek bir canlı olduğu için zaten doğasına aykırı uzun süreli iliski. ben yol arkadasliginin her türlüsünün geçici olduğuna inanırım . ölüme kadar, o aradakiler o an karşınıza cikmasi gereken insanlardı bir şeyler paylastiniz bitti özünüze döndünüz, donmelisiniz. insanlarla ilişkileriniz sürse de bitse de aslolan sizsiniz. gerisi sadece fazla anlam yüklemek .

kesin bir şeyler ters gidiyor, kişilerin muhabbeti sarmıyor demek ki. kafa dengi olsun bak bakalım bırakıyor musun o insanı. insanlar anlaşıldıklarını düşünmediklerinde, kafaları uyuşmadıklarında aynı ruh aleminde olmadıklarında birbirinden uzaklaşıyor. algılayamadığı insanla da ilişki kuramıyor haliylen.

yalnızlığa fazla alışmış bireyin yaşadığı bir semptomdur.

sokaktaki kendi tek tabanca yaşantıma 13-14'lü yaşlarda başlamış olmam, beni bir süre sonra o yaşantıma yönlendiriyor.

mesela, oturmuşuz 6 kişi, haha hihi yapıyoruz, bana anlık hüzün çöker, ben bir duraksarım, "yine geldiler sana" derler, "yoook ya, işte..." derim, sigaramı pöflerim. 10 dakika sonra, "ben bira içmeye gidiyorum" derim, rakı içiyorken.

bu, tek kalmak istiyorum demektir. "görüşürüz sonra" derim giderim. koyarım üstüme düşenden fazla miktar bir parayı masaya, o an beni kimse tutamaz ve zaten ısrar etmezler.

şunu kabul etmek lazım baştan anlaşalım. yok öyle sevgi var, saygı var, onlar benim canlarım triplerini bir kenar bıraktıysak... insanoğlu yaşamaya olan uyumu, çevresel faktörleri özümsemesi ve kullanımı ile bugünlerine gelen sosyal bir canlı türü. aslında o ünlü matrix lafı doğru çünkü zaten bilimsel bir bulgu bize en çok benzeyenler virüsler ve memeli olarak fareler. tüm ilişkilerimiz çıkarlar üzerine kurulu. aile, sevgili, arkadaşlık, dostluk hepsinin getirileri ve götürüleri var biz bunu kabul etmesek te beyin bizim yerimize bu hesapları yapıyor zaten hani o bazen gelen düşünce var ya dürten sonra kendimize dediğimiz "yok artık saçmalama kardeşin/sevgili/eşin/baban vb.. o senin yapılmazla" bastırdığımız. (şimdiden duyuyorum yoo hiç böyle şeyler düşünmem ben.) o bastıran başka bir konu. işte bu düşünceler diğer kişilerle olan çıkarlarımızın çatıştığı yerde ortaya çıkan yeri geldiğinde de başlarım yaa ben de insanım diye tamamlanan cümleler. yani uzun lafın kısası çıkarlar uyuşuyorsa, kabullenme yüksekse bir ömür sürer ilişki, daha iyi bir seçenek varsa ve onu seçecek cesaretlendirme faktörü mevcutsa aynı gün de bitebilir. yani asıl soru süre değil çıkarlar.

artık çok da umrumda olmayan olay, bi şeyi zorlamaya çok da gerek yok.

çok iyi anlaşmış olsam dahi bir yerden sonra sarmıyor sıkılıyorum nedenini bilmiyorum uzak kalmayı tercih ediyorum kendi kendimi daha iyi anlayıp kendimle daha iyi vakit geçiriyorum şahsen beni benden daha iyi motive eden dinleyen kimsenin olmadığını düşünüyorum. yalnızlık değil ama tek başınalık sultanlıktır.

aslinda en iyisi bu durum. sizi uzun sureli acilardan da korur boyle olmak

aslında sorun insanları tanıdıkça gerçek yüzlerini görmek ve gördüğünden memnun olmamak. zaten hatalarıyla birini sevebilmek mümkünse ister sevgili ister arkadaş olarak , o ilişkiler zamana ve mekana yenilmiyor.

hızlı başlayıp hızlı tükettiğim için oluyor sanırım. ilgimi de sabrımı da fazla fazla kullanınca ikisi de hızlıca tükeniyor ve iki üç ay içinde ilişkinin sonu geliyor. kendimi iradeli kullanmayı öğrenemedim ben.