intiharın en az yaşamak kadar normal olması

en nihayetinde yapılan bir seçim. yaşamayı, her gün yataktan kalkmayı, parmağını hareket ettirmeyi seçmek ne kadar normal ve olağansa, bütün bunları yapmamayı seçmenin de en az bu kadar normal ve olağan olduğunu düşündüğüm durum. neden intihar düşüncesi ve seçimi genelde akıl sağlığını kaybetmekle veya psikolojik rahatsızlıklarla bağdaştırılıyor anlayabilmiş değilim.

bence de pek normal değildir. insan görür, işitir, hisseder, üzülür, sevinir, korkar, milyonlarca olasılıkta yaşar fakat intihar eden bir kişi bunların hepsinden vazgeçer; ne için? belki hiçbir şey için belki sonsuz ızdırap için belki de gerçekten yaşadığı süre boyunca zararda olduğunu düşünüyordur. her canlıda hayatta kalma içgüdüsü vardır, yaşama tutunmak ister fakat yine intihar eden insan bu ortak kümeden çıkmayı başarır artık yaşayanlar kümesine dahil değildir ve sonuç olarak yakın bir tarihte de ölecektir, bu bana bozuk oyuncukların kendini imha etmesini anımsatıyor gerçekten çok garip.