ırk öbeğini ice tea şeftali ile bir tutan ırkçı banalizasyon

aslında tam da bu ülkede "efendi" kafasının da nasıl işlediğini, nasıl harlandığını ele veren hede. kölelik, apartheid, linç kültürü ve her türlü sömürgeci yağma insanlık tarihinin en kanlı suçları arasında yer alırken, sadece sözlükte değil heryerde ama heryerde birileri hala utanmadan sıkılmadan ırk kavramını, soğuk dolapta olması gerekirken, kirli viledayla yıkandığı için olduğundan da fazla leş görünen siyah nokta motifli, terlikle yürüyünce hafif kum ve kir sesi yapan, koyu grimsi, çatlak fayansın üzerinde kimliği belirsiz fason cipslerin yanında yerde konumlanan ve parmak sokunca bile adam gibi delinemeyip parmağı ağrıtan ve kalın plastik ambalaj nedeniyle iyice sevimsizleşerek sıcak sıcak beklediği için tüm satın alma isteiğini öldüren bir a101 ice tea şeftaliyle aynı balansta okuyan ırkçı bayağılaşma.

bak dümbük.. bu ırkçılık, ne bireysel bir haz meselesi, ne de bi “içgüdü” paranteziyle geçiştirilecek bi tercih meseledir. hakaretmi.com/dumbuk/
tma tersine köle pazarından sınırdaki duvara, tee imparatorlukların talanından bugünün "hukuk güvenceli devlet tekelinde toplumumuz için tahsis edilen" polis şiddetine kadar devletin, sermayenin ve iktidarın en çıplak ve kanlı araçlarından biridir. ekonomik çöküşün, ırkçılığa dayalı milliyetçiliği körüklediği ülkenden başlayarak anlamayı deneyebilrisin.

ırkçılık kişisel bir tercih değil, kolektif bi şiddet rejimidir. sana kmse herkes birbirini sevmek zorunda demiyor. kimsenin senden duygusal bağ kurmanı beklediği falan da yok. anlıyr musun? sen ırkın bir insanın değeri ya da çekiciliği hakkında nihai kriter olamayacağını “çocuksu bi ütopyaya" çevirerek, yani karikatürize ederek kendini temize çekmeye çalışıyorsun. yutmuyoruz, ahan da bele parlıyorsunuz :

birinin beğenileri hakkında nihai kriter olmayı dayatmaya çalışan adam birinin beğenilerinin nihai kriter olamayacağını iddia edince komik oluyor. kimsenin beğenisi herhangi bir şey üzerinde nihai kriter olamaz zaten. öznellik ve nesnellik, benlik ile evrensellik arasında sonsuz fark vardır. bu bir zenciyi beğenip, beğenmemek olabileceği gibi bir elmayı beğenip, beğenmemek üzerine de olabilir. hoşlanma ya da hoşlanmama içten gelen sebepsiz şeylerdir. aslanlar sırtlan eti yiyebilecekleri halde hoşlanmadıkları için tercih etmiyorlar. şimdi git aslanları sırtlan eti yemediği, ayrımcılık yaptığı için suçla hadi.

telatabi dünyası ütopyası yanında ırkçılık bir gerçekliktir, istesen de istemesen de. ırkçılığı savunup, savunmam önemsiz bir mesele. olay o değil. olay insanların kültürel, coğrafi, dil, din, düşünsel, genetik, iklimsel ve daha bir sürü sebepten dolayı çeşit çeşit olmalarıdır. ve bu çeşitlilik içinde birini veya diğerini seçme özgürlüğü herkese doğal olarak bahşedilmiştir. ben mesela sema yerine ayşe'yi tercih ediyorum diye bütün semalar toplanıp, anti-semacılıkla suçlasınlar beni. var mı böyle bir şey? çocuk çocuk işler. he. tamam. sarılalım sıkı sıkı. aslanlar, ceylanlar, kaplanlar, insanlar, yaşasın bütün dünya canlılarının kardeşliği.

ben mesela belgesel izledim, aslanlar nasıl sömürüyordu öyle antilop'un etlerini lüp, lüp. a.k ben onların, çok ayıp ediyorlar. doğanın işleyişine ters bir sapkınlık bu.