istanbul'u kötüleyip istanbul'da yaşamaya devam etmek

kurulu düzenimiz olmasa türkiye'ye dönerim hemen canım vatanım diyen kişinin başka bir versiyonu.

"yeni bir ülke bulamazsın,başka bir deniz bulamazsın
bu şehir arkandan gelecektir" dizelerini aklıma getiren ve beni yiyip betiren kısır döngü.gitsem olmuyor kalsam olmuyor. (duygulanmak...)

istanbul'da doğup büyümüş biri olarak başka bir şehirde yaşamak benim için çok zor. üniversite okumak için gittiğim bolu'da 4 sene yaşadım. bu süre boyunca kendimi hep "saraydan çıkıp kümese girmiş biri" gibi hissettim.

ülkemizin birçok şehrini de gezdim, gördüm. bazılarında aylarca, bazılarında haftalarca, bazılarında günlerce kaldım. istanbul kadar güzeline rastlamadım. bence eşsiz bir şehir.

şimdi ben böyle düşünüyorum diye istanbul'un kötü yanlarını şikayet edemeyecek miyim?

sinir bozucu trafiğinden, bazen berbat seviyelere çıkan gürültü kirliliğinden, akşamları erkek halimle yalnız geçmeye korktuğum bazı semtlerin arka sokaklarından, herhangi bir resmi dairede ya da hastanede saatlerce sıra bekleme keyfinden bahsedemeyecek miyim?

en anlam veremediğim durumdur. memleketten çıltık geldik iki kuruşa yaşamaya çalışıyoruz falan derler bunlar. dön arkadaşım memleketine ne acı çekiyorsun zaten bi vasfın yok asgari ücreti memleketinde al daha rahat yaşa. çekme çileyi.. ben 2 yıl dayanabildim o da mecburiyetten ilk görev yerimdi ama nefret ettim havasından suyundan trafiğinden kalabalığından.. 7 yıl oldu bir gram da özlemedim.. nedir hem nefret edip hem vazgeçememek

bir nevi (bkz: stockholm sendromu)
ilacı ise tecavüz kaçınılmaz ise zevk almaya bak. size kolay gelsin. hadi bana eywallah.

istanbulda yol tarifi bile verecek kapasitede bilgisi olmadan isyana bağlayan ve kendini elit zanneden paşazadegillerdir. kardeşim burası kozmopolitliği de geçmiş bir şehir yani.

ıstanbulun büyüsü olduğunu düşünüyorum bazen. burada yaşayan çoğu insan burayı sevmez ama buradan da ayrılamaz. sigara gibi düşünün. bağımlı olmuşsunuz yani. ekmek yediğin kaba tükürmek gibi görünse bile mecburiyet denen şeye çıkıyor yolun sonu.

asgari ücret elde simit öyle istanbul olmaz. özellikle emekli takımı bi s... giderse çok memnun oluruz. çocuklar burda eş dost burda ayaklarıyla kalabalık edip, çoluğa çocuğa yük olmaktan başka hiç bir işe yaramıyorlar.

her gün yaşadığım olay.

ben kötüleyip kötüleyip gittim en sonunda.

"istanbul'u kötüleyip istanbul'da yaşamaya devam etmek" dedi zeka küpü..

yaptığımız her şeyi kayıtsız şartsız kabul edip sahiplenmek zorunda değiliz düşük iqlu ergen, eleştirerek de yaşamaya devam edebiliriz bi şeyleri.

sakin ol, yaşamaya devam et.

bu zekayla hayatta kalabilirsen, belki de bi süre sonra anlarsın.

ıstanbul ne kadar kötülenebilir ki,hadi kötülendi ne kadar inandırıcı olabilir ki. ıstanbul bir masaldır inanmak veya inanmamak size kalmış.

istanbulluları o kadar iyi anlıyorum ki.. mesela aynı durum izmir için de geçerli geliyorlar buraya herşeyinden şikayetçiler herşeyinden.. şehrin yapısından insanların yaşam tarzına kadar.. ama gel gör ki bir gelen bir daha geri gitmek bilmiyor.. bende özellikle izmir insanını kötüleyenlere diyorum ki:izmir' de kaç tane tam izmirli kaldı.. anlayana artık.

metropol aşkı. napalım kaos seviyoruz.

kurulu düzenimiz var yiğenim diyen dayılarıda içerisinde barındırır.

istanbul'u kötülemek istanbul'a yaptığımız en büyük saygısızlık olur. istanbul'u mahveden bizleriz..biz insanlar..kötülememiz gereken bu güzel şehir değil, bizi üzen insanlardır.

vatanında yaşanmaz bulanlar, vatanını yaşanmaz hale getirenlerdir der cemil meriç.

millete köylü deyip insanlıktan nasibini almamış gıcık istanbul insanıdır.

istanbulu kötülemiyorum ama trafiğe her çıktığımda küfür ediyorum.

her istanbullu bir akşam trafiğinde camdan dışarı bakarken sakin bir sahil kasabasında yaşamayı hayal etmiştir. yani en azından yüzde doksanımız hayal etmişizdir arkadaşlar. kısacası her istanbullu, istanbul'dan bi miktar nefret eder ama istanbul'u bırakmak da biraz cesaret ister.

biraz para biriktirsem, birde kirada uygun ev bulsam pılımı pırtımı toplayıp manisa'ya taşınmayı düşünüyorum. şimdiden ilanlara bakmaya başladım. bu şehir beni yoruyor. trafiği, insanları çekilmiyor artık. en azından 1 yılım var diyebilirim para biriktiriyorum.
birkaç kez şehir dışında tatil yaptım ve çok iyi geldi eminim kalıcı olarak gitsem birşey değişmez. şöyle sakin bir şehirde hayatımı yaşarım mis gibi.
arada da annem ve teyzemleri ziyaret etmek uğrarım sadece.