hicligindansi yazar profili

olabildiğince doğayla iç içe olmak.

bu alışkanlığı edinmemdeki taktiklerimi paylaşacağım.
ilk önce hiç okuyasım olmasa da gün içinde kitabı mutlaka elime alıyorum okumaya başlıyorum bir sayfa okudum diyelim hala okuyasım yoksa bırakıp okumuyorum ki genelde devamı geliyor kendine çekiyor kitap. tabii çok uykum olduğu zamanlar zorlayıp beş sayfaya tamamlayıp bayılmıyor değilim. ya da sitcom izleyerek uyumak istiyorsam ki genelde bu şekilde uyurum o zaman da hızlıca birkaç sayfa okur içimi rahatlatır öyle dizime dönerim. o yüzden günün sonuna değil de gün içinde fırsat bulup okuma yapmak benim için daha iyi oluyor. sonuçta hiç okumamaktan iyidir.
ıkincisi ise beş sayfa bile olsa okumak. amaç alışkanlığımız kaybolmasın her gün elimiz o kitaba gitmeye alışsın. zamanla alışkanlık kazandıkça sınırı yukarı çekebilirsiniz.*
üçüncüsü ise okuduğumuzda aşırı sıkan ya da terimsel olarak yoğun olup bizi yorabilecek olan kitaplarla başlamamak. onun yerine kısa,sade, akıcı ve ilgimizi çekebilecek olay örgüsü olan kitaplar okumak başlangıç için iyidir.
dördüncü yöntemim ise çapraz okuma yapmak. yani birden fazla eseri aynı anda okurum ki sıkıldığımda başka türde okuma yapabileyim. dizilerimi de böyle izlerim genelde.*
beşinci yöntemim ise yanımda her zaman kitap taşırım. en kitaptan uzak olduğum dönemde bile yatağımın başından, çantamdan, masamdan o kitabı ayırmam ki artık varlığı beni rahatsız etsin ve elime alıp okuyayım insan görmeyince unutur çünkü. ve toplu taşımada kitap okumak da zamanı verimli kullanmak için birebirdir. hele ki büyükşehirde yaşıyorsanız gününüzün hatrı sayılır bir kısmı yollarda geçiyordur. ve o gün taktığım çantama kitap sığmıyorsa da kenarda okuduğum e-kitap olur mutlaka ve onu açar okurum. yeter ki isteyin bir şekilde alışkanlıklar kazanılıyor. günde yüz sayfa okumalıyım, bu ay bu kadar kitap okumalıyım vs. diyerek kitap okuma alışkanlığı edinmeye çalışırsanız elbette gözünüzde büyüdükçe büyür ve asla düzen oturtamazsınız.*

ızlemekte olduğum sitcomum bitince geçirdiğim krizden sonra yeni bulduğum sitcom dizisi. ilk bölüm izlenimi fena değil. tekrar güncelleyeceğim.

"yok, aslında kendi kendinle başın dertte, kendi kendinle sorunların var: ne istediğini bilmiyorsun. değerli düşünceleri pek beğeniyorsun ama izlemiyorsun onları. mutluluğun nerede olduğunu görüyorsun fakat oraya varmaya cesaretin yok; madem önündeki engelin ne olduğunu kendin görmüyorsun, bari ben sana söyleyeyim: geride bırakacaklarının büyük şeyler olduğunu sanıyorsun."*

"insan hazza üstün geldiği gün, acıya da üstün gelecektir."*

doktorun onay vermeden kulllanma demekten dilimde tüy bitse de kafasına göre kullananları eşek sudan gelene kadar diyeceğim ama zaten daha beter olacaklar bunu yapmaya devam ettikçe.

sarımsak. doğal probiyotik. direkt yutmayın, ezip yemeklerin içine atın gitsin.

ilk alarmdan itibaren uykum kaçmasına rağmen o alarmları son alarma kadar ertelemeden tadı çıkmıyor.

büyümeye başladığımız bu yaşlarda sürekli bir şeyleri kaçırıyormuşcasına hayata geç kalmış zannederek koşturup dururken insanı saran o endişeli ve stresli ruh haline verilen isim.

dinledikçe insanı ergenlik zamanlarına götüren başarılı sanatçı. herkese hitap etmeyebilir ama on beş yaşındaki hicligindansina çokça hitap ediyordu.

podcastlerini seviyorum. felsefenin izinde

sözlük dışında da burada olduğu gibi dünyalar tatlısı biri. bu sözlükten tanışıp görüşme şansı buldum birgaripandayla. iyi ki görüşmüşüz. tanıştığımıza çok çok memnun oldum.* kocaeli'nde yaşamayı öğrenirken halimden anlaması, benim geçtiğim yollardan geçmiş olması daha da yakın hissettirdi. kalppp kalppp.

konserlerine gittim. onları dinlerken her anından zevk aldım. her şarkıları, coverları çok güzeldi. çağrı çelik'in sesi de ayrıca çok güzeldi. enstrümanlara hakimler, söylerken hissettiriyorlar cidden. helal olsun. dinleyin, dinlettirin. her bir üyesi de çok tatlı ve mütevazı. mustafa yavuz biraz hastaydı zorlandı sahnede. ama buna rağmen bir daha bir daha ısrarlarına dayanamayıp meşhur parçayı tekrar çaldılar. umarım tez zamanda iyileşir. güzel bir gündü. iyi ki gitmişim bu konsere.

körfez, kocaeli..

kocaeli'den..

beyni harap eden hastalık: alzheimer o kadar sık görülen bir hastalık ki ilerleyen zaman da kalp hastalığından daha sık görülen hastalık olacağı düşünülüyor. en basitinden unutmak.. üzücü aslında. bizi biz yapan yaşadıklarımız, anılarımızdır. bunlardan ibaretiz.






alzheimer üç aşamadan oluşur. belirtiler ortaya çıkmadan önceki preklinik aşama, alzheimer hastalığı nedeniyle hafif bilişsel bozulmanın başladığı hafif kognitif bozukluk ve alzheimer hastalığı nedeniyle bunama.

beyni alzheimerdan koruyan faktörler: diyet, egzersiz, uyku, zihinsel aktivite, sosyalleşme. lütfen hayatımızda bunları eksiksiz sürdürelim sevgili yazarlar. sağlık her şey gerçekten.

alzheimer risk faktörleri ise: 65 yaş üstü, ailede alzheimer olması, apoe genini taşıyor olmak, hafif bilişsel bozukluk, sağlıksız yaşam tarzı, sosyal hayattan uzaklaşma.

alzheimer hakkında hala yapılması gereken bir ton araştırma var. elde edilen de bir sürü bilgi var gerçi. ikinci alzheimer yazısında görüşmek üzere sağlıklı kalınnn. *



kaynak: bilim ve teknik dergisi, tubitak yayınları.

bir yu hua eseri. kafa sözlük kitap edebiyat kulübü ile okuduğumuz 3. kitap. canım armysuzy' nin önerip seçtiği bir kitap ve gerçekten iyi ki okumuşum dediğim bir kitap oldu. filmi de varmış. bugün uzandım ve 3-4 saatte okudum. akıcı bir kitaptı. 209 sayfa.

kitap hakkındaki yorumlarıma gelirsek kitapta genelde fugui'nin zorlu ve hata dolu hayatını okuyoruz. dönemin siyasi ve sosyal ortamına da tanık oluyoruz. bana göre bunca sefalet çekmeleri bu kadar ölüm tamamen fugui'nin suçu. geç olsun güç olmasın deriz ama fugui için her şey hem geç hem güç oldu fugui'nin onca hatasına rağmen hayattaki şansı ailesi oldu gerçekten. her şeye rağmen koşulsuz sevdiler. fugui'nin bu mücadelesinin en büyük yardımcıları..

kitabın dili gayet basit ve akıcı. ve beni ağlatan kitaplardan oldu yu hua'nın yaşamak kitabı. bir çin edebiyatı eseri. onca ölümün, yoksulluğun ardından fugui'nin hayatı öğrenmesi sevindirici. favori karakterim youqing oldu ve en çok ona ağladım. canım youqing.. içim sökülene kadar ağladım. kızının tam mutlu olmuşken ölmesi.. her hayat ayrı bir dram içeriyordu.

kısacası bu kitaptan öğrendiğim hayatta en sevdiğim söz olan "ne oldum değil, ne olacağım demeli insan." sözünü de hatırlatmış oldu bana.. fugui'nin hayatından birebir görmüş oldum.

şimdi birkaç alıntı paylaşayım..
"sıradan bir hayat en iyisi. onunla savaş, bununla mücadele et derken sonunda hayatından oluyorsun."

"artık öyle noktaya gelmiştik ki yaşamak ya da ölmek önemli değildi."

"geceleri yatağa uzanır ama uyuyamazdım. nefret edecek bir sürü şey gelirdi aklıma ama sonunda yine kendimden nefret ederdim."

gerçekten güzel bir kitaptı. okuyun, okutturun.. sevgiler saygılar..*

yollardan selamm.

yasamtekno.com/uzay-kirlili...

her yere, her şeye zararımız var..