iyiyi kötüyü ayırt etme yeteneğini kaybetmek

ya aşırı korumacı ailede büyüyen çocuk ya da sürekli eleştirilen, yargılanan çocuk, neyin doğru neyin yanlış, kimin iyi, kimin kötü olduğunu öğrenemez, çünkü ebeveyni, dominanttır, her şeyi bilir. mesela, çocuk "ben üşümedim, hırka giymem" dediğinde "sen nereden bileceksin, hemen giy hırkanı" der. çocuğun ailede hiç söz hakkı yoktur, her şeyi ebeveyni bilir, çocukta bu düşünce yerleşince zamanla özüyle bağlantısı kopar, neyin iyi, neyin kötü olduğunu ayırt edemez hale gelir. büyüyünce ya ailesine itaat eden, boyun eğici uslu bir evlat olur ya da "alayına isyan" modunda her şeyi toptan reddeden biri olur. her halükarda, kim olduğunu, ne istediğini ya da ne istemediğini bilmeyen ve iyiyi, kötüyü ayırt edemeyen biri hale gelmiştir. büyüyüp yetişkin olduğunda ise, kendi aklından çok başkalarının aklına güvenir hale gelir ama bir gün tekrar özüyle bağ kurmayı, kendine güvenmeyi öğrenirse, zamanla iyiyi kötüyü ayırt etme yeteneğini tekrar geri kazanabilir.