iyiyim ama kötülerin yaşamasını kabul edecek kadar değil

güzel ,akılcı ve sağlam bir beyanat olup altına imzamı çakarım efendim.

o zaman iyi degil, iyi partilisindir.

iyiyim diyebilmek çok iddiali bir söylem.

bir kimsenin yaşamına son vermemiş olmak, hırsızlık yapmamış olmak vs. bir insanın salt iyi olduğu anlamını taşımayabilir. kimine göre hiç bilmediğin sebeple bile kötü biri olabilirsin. bilmeden yapılan kötülük, kötülük değildir diyemeyiz. neticede karşı tarafı ne tür bir yıkıma uğrattığımızı hiç bilemeyiz. bir insanı ölmekten beter hale bile sokabiliriz ummadığımız, ufak sandığımız bir davranışla. davranışlarımızın tüm sorumluluğunu da üstlenmek mecburiyetindeyiz.

hatta bilinçli bir şekilde iyilik yapmak maksatlıyken dahi kötülüğümüz dokunabilir bir kişiye. yapılan bilinçli kötülükleri tartışabiliriz ancak adı üstünde "kötülük" tartışmadan dahi bir sonuca varılabilir.
kötü olan şey insanın kendisini salt iyi olarak kabul etmesidir. velev ki salt iyi olunsun, bir gün bilmeden de olsa kötülük yapmayacağının garantisini kim verebilir?

bu durumda, yaşamayı kaç kişi hak edebilir?

nereyi imzalıyoruz..?