zafer hep kötülerin midir sorunsalı

bazen evet abi kesinlikle dediğim bazen de sen iyi ol da kim ne olursa olsun dediğim durum. ama öyle geliyor ki galiba zafer hep onların.

neredeyse her zaman. yine de tamamıyla böyle olmadığını düşünmek bu fikre teslim olmayı engelleyip elini kirletmeden başaranlar da olduğuna inananarak bu yolda savaşmayı sağlıyor.

hem kızıyorsun bazı insanlara, hemde duyduğun cevap sinir bozucu..
"ben birşeyler yaptım ama.. bak şunu şunu yaptım, şuranın şusuyum, buranın busuyum, sen ne yaptın?.." diyor
evet kazanıyorlar doğru.. ama hep hile ile, haketmeden, yalan söyleyerek, ve bu durum o insanlar için utanılacak birşey değil, yalan söylemek, kandırmak onu rahatsız eden, uykularını kaçıran birşey değil, bencil insanlar bunlar.. kendileri dışında kimsenin acısına, kaybına, hakkına, haksızlığına karşı hiçbirşey hissetmezler, sadece "aldıklarına" bakarlar, onun hesabıyla meşguldürler.. sen istediğin kadar anlat, karşılığı bir duygu yok o insanda.. kurumsal hayatta da çok araştırmıştım bunu, şirketler de "bencil" insanları tercih ediyorlarmış, çünkü sadece kendini ve çıkarlarını düşünen insan, çalıştığı şirkette de sadece kendi şirketini düşünüyor, onun çıkarlarını koruyor..
işte bu yüzden hep o gıcık, yüzsüz tipler müdür oluyor..
şu anki iktidara bakın, bakınız "abartıyorlar.." zira "kötüler kazanıyor"a en büyük örnek olabilirler, rt dünya nın en yüksek maaş alan bir iki cumhurbaşkanından biri, en zengin 8 siyasetçisinden biri.. üstelik varlıkla parayla ilgili eskiden iddia ettiği şeyleri söylemiyorum bile..
artık bu işlerin tersine döneceğini düşünüyorum ve inanıyorum
çünkü başta ticaret olmak üzere dünyada birçok sistem değişmek zorunda şu an, büyük şirketler fabrikalarca üretip satıp tonla para kazanamıycak artık, hakettiğini alamadığını düşünen birçok insan, bireysel olarak yaratabileceği kaynaklar için uğraşıyor, hayatını nasıl sürdürebileceğinin yollarını arıyor, birçok insan da, iş başa düştüğü için hayatta kalmanın birçok yolunu bulmak zorunda kalıyor, bu bir itirazdır aslında, kabul etmemektir, yani kendine güvenip, inanıp, dayatılan şeylere, kötü olduğunu bile bile kabul etmeye, itiraz edenler çoğaldıkça, azalarak biteceklerini düşünüyorum ben, bunu denemiş bir insan olarak, özgürlük paha biçilmez birşey bence, isterseniz genel müdür olun, asla tam yetki verilmiyor hiçbir şirkette, potansiyelinizi kullanamıyorsunuz, tamda türkiye gibi, istediğinizi söyleyemiyorsunuz, yapamıyorsunuz, ben değişeceğine inanıyorum, bütün kalbimle..
sözlükler iyiki var..

“zafer inananlarındır”

anlık öyle gibi gelir fakat en umursamadığınız, en boş verdiğiniz anda ilgili şahısların mahvolduğu haberini duymak kaçınılmaz sondur. belki bugun duydunuz,belki yarın, belki aylarınız var bunun için ama hiçbir zaman zafer kötülerin olmayacaktır. belki kötü sahislarin kötü talihli çocuklarının bir bela gibi ensesine yapışacaktır bu “zafer”,belki kendileri bizzat tadacaktır ama elbet bir gün onlar da belasını bulacaktır. içiniz rahat olsun biliyorum ki bu bir gerçek ve biliyorsunuz ki gerçeklerin bir gün ortaya çıkmak gibi kötü bir huyu vardır.

“zafer, zafer benimdir diyebilenindir.”

genelde öyledir. aksi filmlerde olur.

herkes kendi açısından haklıdır kimse "ben bu filmdeki kötü adamım" demez. güçlü olan kazanır haklı olup olmaması fark etmez. genelde kötü diye nitelendirdiğimiz insanlar güçlü olduğu için evet.

zafer tanımına göre değişir.

sıkça kullandığım sözü yine yazmak isterim. bazen kötüler nadiren de iyiler kazanır. çoğu zaman herkes kaybeder. hepimiz nihayetinde kaybedeceğimiz bir oyunun içindeyiz. bu oyun zaferlerle dolu olsa bile.

genellikle çünkü kötüler istedikleri zafere ulaşmak için çok fazla kötü şey yapabilir, bu uğurda çok fazla şeyi göze alabilir ve göz ardı edebilirler. zaten bu yüzden kötüdürler. bu da onların zaferlerine ulaşma biçimi. etik mi? yoo. gerekli mi? kesinlikle.

kötü olarak nitelendirilenler genelde kazanmak için her yolu deneyenlerdir. sende yap sende kazan kardeşim eline vuran yok.

bu, zaferden ne anladığınızla ilgili bir sorunsaldır. kimine göre para, mevki, şan-şöhret; kimine göre ise mutluluk, huzurdur zafer. yıllarca kazık yemenin dersini alan biri olarak ben ikinci gruptayım. ister "kendini kandırıyorsun" deyin, isterse beni loser olarak görün ama artık kesinlikle eminim ki gerçek zafer günün sonunda başını yastığa temiz bir vicdanla koyup hemen uykuya dalmak ve bebek gibi mışıl mışıl uyumaktır. çok yüzeysel ve sığ bir zafer tanımı gibi görünüyor ama gerçekten gerçekler çok sığ ve yüzeyseldir.

sizlere nasıl kazıklandığımı, kandırıldığımı onlarca örnekle anlatabilirim, beni kandıranların da mutlu olmadıklarını bildiğimi söyleyebilirim. ama ben genelde çok mutluyum. olan sadece bir kaç bin lirama, hak etmeyene güvenmeme dersi almama mâl oldu.

naçizane tavsiyem şudur; siz iyi bir insan olun, erdemli davranın. "temiz bir vicdandan daha rahat bir yastık yoktur" demiş biri. mutluluğun formülü çok açık. bir sen, bir erdemin, bir de iyi ahlakın.

değildir diyerek cevap vereceğim sorudur.

zafer taktiği sağlam olanındır. fakat genellikle iyi insanlar karşılarındakini de kendileri gibi gördükleri için sağlam taktikler üretemezler ve yenilirler.

iyiler de biraz cesur olursa işte o zaman zafer kazanabilirler. aksi halde zafer hep kötülerin olmaya devam edecektir.

zafer inananlarındır !

zafer ,kazandığı zaferin zafer olduğunun farkında olan kişinindir.

zafer/galibiyet hep allah'ındır:

yusuf suresi, 21: "... allah, her işinde galiptir, fakat insanların çoğu bunu bilmezler."

kazanmak kirlidir, kaybedelim insan kalırız.
(bkz: gazapizm)

zaferden ne anladığımıza bağlı biraz da kötülük yaparak,çalıp çırparak,hak yiyerek bir şeyler elde etmeye zafer diyen biri için evet,zafer kötülerindir. ama insan kalabilmek bu asırda en büyük zaferdir bence.

haksızlıkla haklı olmaktan ise haklı olup haksız kalalım.