ızdırap veren şeyleri düşünmemek için yapılan şeyler

ben şahsen bir şeyi düşünmemek için kafamı nasıl meşgul edebileceksem onu yapıyorum.
kitap okumak
dizi film izlemek gibi
ne kadar faydalı tartışılır
aynı paragrafı defalarca okuduğumu bilirim
kısacası zor yani kafayı meşgul etmek

aslında bana önerilen geçmişte ve hâlâ yapmayı istediğim şeylerdi: piyano çalmak, yağlı boya kursuna gitmek, buz pateni geliştirmek gibi. ama bilin bakalım ne eksik?

en masrafsız olanları şu aralar yapıyorum. yürüyorum uzun uzun. yürürken, otururken, büssürü bir şey yaparken daha doğrusu nefes alırken müzik dinleyen ben, müzik dinlemiyorum. içimden dinlemek gelmiyor. sosyal medyadan uzak duruyorum, çizim yapıyorum içimden geldiği gibi işte. mutfakta yeni şeyler denemeye çalışıyorum. süreç sonunda bilinçaltımın gizli hedefi şef olmak olabilir, emin değilim.

birde beyin, geçmişteki birçok deneyimimizi düşündüğümüzde hep acı hatıraları önümüze serer. ben de ona aksini hatırlatıp onu salaklaştırmaya çalışıyorum. sıkıştığım ve dolduğum günlerde o acı hatıralara öküz gibi ağlıyorum, ardından birkaç saat sonra sağlam komik bir şeyler bulup normal seviye gülmem gereken şeylere bitter yiyerek öküz gibi gülüyorum. bu sayede beynim iki duygu geçişini de normalleştiriyor en dipten yükseliyor serotonine ve gevşemiş oluyorum. (tabii günlük çözüm bu)

ağlamaktan kimse ölmüyormuş hem onu görüyorum hem burnum aktığı için sinüslerim biraz rahatlıyor ve nefesim de açılmış oluyor. mis.

her zaman her şeyden max verim almayı severim.

daha çok ızdırap verecek şeyleri düşünmek..

mesela aşk acısı çekiyorsun balıkesir'de yavru köpeğin kafasını kesen şerefsiz haberini düşün..