jazz

çok bilinmeyen bir ismet özel şiiri. aşağıda naçizane bir tahlilim var.



bu da benim şahsî tahlilim:

özel, bu şiirinde, her zamanki temasına uygun olarak; içinde yaşadığı dünyanın baskıları ve beklentileri altında ezilen, sürekli bir kaçınılmaz sona doğru koşuşturan bir bireyin sıkıntılarını, endişelerini ve yaşamın getirdiği yükü dile getiriyor. adeta modern zaman insanının içsel çatışmalarına ve dış dünyanın getirdiği streslere dikkat çekiyor.

şiirde tekrarlanan ve özel'in diğer şiirlerinden alışık olduğumuz "koşmam gerek", "yetişmem gerek" gibi ifadeler, zorunlulukların ve yapılması gerekenlerin altını çiziyor. insan, sürekli bir şeyler yapma, bir yere varma ve bir takım görevleri tamamlama yarışı içindedir. ancak bu yarış ne kadar anlamlıdır, ne kadarı gerçekten bireyin kendi istekleriyle mi yoksa dışarıdan dayatılan bir takım beklentiler mi?

"bu vapuru kaçırırsam", "bu yıl sınıfta kalırsam", "bu işi bitiremezsem" gibi dizeler, bireyin başarısızlık korkusu ve sürekli başarı peşinde koşma haliyle yüzleşmesini sağlıyor. her ne pahasına olursa olsun başarıya ulaşma arzusu, bireyin özgürlüğünü ve mutluluğunu tehdit eden bir faktöre dönüşmüş.

"kuyuya düşen çocuk niçin ölmesin" tekrarı ise, hayatın acımasız gerçekleri ve kaçınılmaz sonlar karşısında bireyin çaresizliğini, aynı zamanda var olan düzenin sorgulanması gerektiğini ifade ediyor. yaşam ve ölüm arasındaki ince çizgi, şairin sorgulamasıyla daha da belirginleşiyor.

şair aynı zamanda, modern dünyanın getirdiği yabancılaşma, doğadan ve içten gelen duygulardan kopuş, sadece dışsal başarı ve görüntülere odaklanma gibi konuları da eleştiriyor. doğa ve iç dünya ile yeniden bağlantı kurmanın, belki de modern zaman insanının içinde bulunduğu boşluk duygusuna bir çare olabileceğini ima ediyor.

bireyin iç dünyasındaki çalkantıları, modern hayatın baskılarını ve buna bağlı olarak insan ruhunun durumunu ele alan, güzel bir şiir.

bu sürekli koşuşturma ve başarı peşinde koşma hali, bir nevi modern zaman insanının ruhuna zincirler vuruyor ve onu doğasından, aslından uzaklaştırıyor. üstat, insanın bu durumunu hem eleştiriyor hem de ona bir ayna tutarak içsel bir muhasebeye davet ediyor.

is yaparken dinledigim müzik türü. insani sakinlestirip ise odaklanmasini sagliyor.
jazz for autumn - spotify

türkiye'de erotik olarak tanımlanan müzik türü. dinleyeni de entel yapar. aslında jazz kelimesinin arapçadaki cezbe halinden gelmiş olabileceğini dinlemiştim bir yerde. öyle aman aman dinleyicisi olmasam da arada playlistim çıkar öyle şakkadanak bir erotik parça.

bunun birde kendi alt türleri var birsürü. ben en son fusion jazz' dan sonra okumayı bıraktım.

müzik türü

birkaç öneri;

bir (bkz: ismet özel) şiiridir; dinlemek için tıklayın

jazz
bu vapuru kaçırırsam beni belki de cinnet basar
belki kanser olurum bu yıl sınıfta kalırsam
nöbette uyursam eğer kitaplarımı yakarlar
etimde şirpençe çıkar bu kızı alamazsam
bu işi bitiremezsem şehirden beni kovarlar
izin kağıdım yanar konuşacak olursam
bu senet bankalar kapanmadan
ruhumun rengini kapatmayacak olursa
ölür kuyuya düşen çocuk
çocuğun mercan saati çatlar mutlaka
koşup haber vermeliyim
yetkili memura
bahar geliyor, ilerliyor yeminler
alnımı kapıp getirmeliyim
denizi karşılamaya
kırlangıcın kanadındaki kezzap
leylakta sıkışan buhar için
nabzımı bulmalıyım nerede bulacaksam
nabzımı çünkü ben kasadan fiş alarak
yağmuru, selvileri zor durumda bıraktım
benim yongalarımdan yapıldı bu çelenkler
ben papatyaları şımartmadım diye oldu
mata hari'ler casus, al capone'lar gangster
inmem gerek gözbebeklerimin altına
beynimin ortasına büzülmeliyim
genşeyip kımıldayabilirim oradan sonra
dum di dum
duridum dubida
kendi kalbimle zamanım arasındaki sarkaç
püskürtüyor beni dünyaya
bırakıyorum zerreciklerime kadar emsin beni
atlantik ve pasifik ve beş kıta
koşmam gerek
yetişmem gerek yazgıma
tutmam gerek, sormam gerek, bilmem gerek
esenlemem, kargışlamam, irkitmem gerek niçin
niçin, niçin, niçin
kuyuya düşen çocuk niçin ölmesin

(1981)

queen 10 kasım 1978 tarihinde yayımladığı yedinci stüdyo albümü.
albümün en güzel şarkısını da şuraya bırakıyorum. *

kaliteli viski ile giden muazzam müzik.

patricia kaas jazz ile sevişen kadın

boris vian'ın "sadece iki şey vardır; güzel kızlarla aşk, her şekilde aşk; bir de new orleans veya duke ellington'ın müziği. geri kalan her şey gitmeli; çünkü geri kalan her şey çirkindir" deyip, bir adaya düşse yanına alamayacağı iki-üç şeyden biri olarak dolaylı yoldan belirttiği ve çok sevdiği müzik türü.