1.
devamını gör...
2.
aynı zamanda severek yazılarını takip ettiğim kalemi kuvvetli bir astrolog. astroloji kısmıyla değil yazılarıyla ilgileniyorum.
"nasıl korku olmadan cesaret, ihtiyaç olmadan icat olmaz ise, bazen bizi bizden eden hayırsız eğilimlerimiz olmadan da, biz kendimizi bulamayız!
az bişey ”kaygı bozukluğu” olmayan biri, finans yöneticisi, risk denetimcisi, güvenlik görevlisi, araştırmacı olamaz.
risklerin üstüne üstüne gidip hasarsız kurtulmak gibi ”manyaklıkları” olmayan biri, bir kaşif, bir savaşçı, bir pilot olamaz.
bir insanda ”obsesif bir detaycılık ve titizlik” olmadan, iyi bir cerrah, diş hekimi, analist veya redaktör olmaz.
kendini önemsettirmek ve onaylanmak arzusu olmayan yani ”tatlı bir narsizm barındırmayan” biri, sahneye çıkamaz, yazar olamaz, herhangi bir eser veremez.
kendi arzularını başkalarını mutlu etmek için geri planda tutması gerektiğini düşünmeyen yani ”gönüllü fedai ve accık da kurban olmaya yatkın olmayan” biri, insanlara ekstra özen ve ilgi göstermek gereken hiçbir mesleği yerine getiremez.
başka bir deyişle, gölgelerimiz anlamlı ve yararlı bir hayat sürmemiz için bizi donatır ve destekler!
ama kaygılı, aşırı risk alan, benmerkezci, onay düşkünü, aşırı fedakar hatta ezik gibi gölgeli davranış kalıplarının kontrolden çıkıp bizi esir aldığı, verimli, uyumlu, doyumlu bir insan olmaktan uzaklaştırdığı, ”çöp tenekesine girip kapağı üstüme kapatarak, bir sonraki bahara kadar unutulmak istiyorum!” diyecek hale getirdiği zamanlar da vardır!
demek ki, gölgemiz bizi ”odaklanmamız gereken yerlere yönlendirme” görevini yerine getirdikten sonra, kontrol altında kalmalı ve arka bahçemizde saklanıp, ne zaman ortamı teröre boğacağı bilinmeyen bir hayalet olmaktan da çıkmalıdır...
...insan çok incelikli bir tasarımdır. hayat ise, bu tasarımın yerine getirebileceği bütün fonksiyonları farketmemizi ve kullanmamızı sağlamak için an be an yeniden kurgulanan bir senaryodur.
senaryo bizi bir yandan elimizde olan malzemeye uygun işlere koşarken, bir yandan da o malzemeyi daha verimli kullanmak için temizlemek, törpülemek, parlatmak, dizginlemek, tamamlamak gereken yanları da gözümüze sokar.
hiç bir niteliği abartmamak, hiç bir özelliğimize aşırı şekilde tutunmamak, dengelenmek, yontulmak, özden gelen her eğilimi faydalı olacak şekilde kullanmak ama kendimize ya da etrafa zarar verecek kadar baskın olmasına izin vermemek, bir ömürlük çabadır.
bu hiç de kolay değildir! yorucu ve bazen umut kırıcıdır. insan gölgesiyle baş etmeye çalışırken bazen ışığı unutur. ama ışık bizi unutmaz.
bir açıdan baktığımızda olumlu gibi görünen her nitelik, abartılınca kusura, kusur gibi gördüğümüz nitelikler ise iyi kullanılınca faydaya dönüşür.
yani gölge de renk kadar var olmanın gereğidir…
ve aslolan, sahip çıkılması, devam ettirilmesi, önemsenmesi gereken şey, nitelikler değil fonksiyondur!
fonksiyonumuzu kaybedecek kadar gölgeye, gölgemizden korkacak kadar kaygıya, ışığı alıp aktaramayacak kadar benliğe tutunmayalım."
"nasıl korku olmadan cesaret, ihtiyaç olmadan icat olmaz ise, bazen bizi bizden eden hayırsız eğilimlerimiz olmadan da, biz kendimizi bulamayız!
az bişey ”kaygı bozukluğu” olmayan biri, finans yöneticisi, risk denetimcisi, güvenlik görevlisi, araştırmacı olamaz.
risklerin üstüne üstüne gidip hasarsız kurtulmak gibi ”manyaklıkları” olmayan biri, bir kaşif, bir savaşçı, bir pilot olamaz.
bir insanda ”obsesif bir detaycılık ve titizlik” olmadan, iyi bir cerrah, diş hekimi, analist veya redaktör olmaz.
kendini önemsettirmek ve onaylanmak arzusu olmayan yani ”tatlı bir narsizm barındırmayan” biri, sahneye çıkamaz, yazar olamaz, herhangi bir eser veremez.
kendi arzularını başkalarını mutlu etmek için geri planda tutması gerektiğini düşünmeyen yani ”gönüllü fedai ve accık da kurban olmaya yatkın olmayan” biri, insanlara ekstra özen ve ilgi göstermek gereken hiçbir mesleği yerine getiremez.
başka bir deyişle, gölgelerimiz anlamlı ve yararlı bir hayat sürmemiz için bizi donatır ve destekler!
ama kaygılı, aşırı risk alan, benmerkezci, onay düşkünü, aşırı fedakar hatta ezik gibi gölgeli davranış kalıplarının kontrolden çıkıp bizi esir aldığı, verimli, uyumlu, doyumlu bir insan olmaktan uzaklaştırdığı, ”çöp tenekesine girip kapağı üstüme kapatarak, bir sonraki bahara kadar unutulmak istiyorum!” diyecek hale getirdiği zamanlar da vardır!
demek ki, gölgemiz bizi ”odaklanmamız gereken yerlere yönlendirme” görevini yerine getirdikten sonra, kontrol altında kalmalı ve arka bahçemizde saklanıp, ne zaman ortamı teröre boğacağı bilinmeyen bir hayalet olmaktan da çıkmalıdır...
...insan çok incelikli bir tasarımdır. hayat ise, bu tasarımın yerine getirebileceği bütün fonksiyonları farketmemizi ve kullanmamızı sağlamak için an be an yeniden kurgulanan bir senaryodur.
senaryo bizi bir yandan elimizde olan malzemeye uygun işlere koşarken, bir yandan da o malzemeyi daha verimli kullanmak için temizlemek, törpülemek, parlatmak, dizginlemek, tamamlamak gereken yanları da gözümüze sokar.
hiç bir niteliği abartmamak, hiç bir özelliğimize aşırı şekilde tutunmamak, dengelenmek, yontulmak, özden gelen her eğilimi faydalı olacak şekilde kullanmak ama kendimize ya da etrafa zarar verecek kadar baskın olmasına izin vermemek, bir ömürlük çabadır.
bu hiç de kolay değildir! yorucu ve bazen umut kırıcıdır. insan gölgesiyle baş etmeye çalışırken bazen ışığı unutur. ama ışık bizi unutmaz.
bir açıdan baktığımızda olumlu gibi görünen her nitelik, abartılınca kusura, kusur gibi gördüğümüz nitelikler ise iyi kullanılınca faydaya dönüşür.
yani gölge de renk kadar var olmanın gereğidir…
ve aslolan, sahip çıkılması, devam ettirilmesi, önemsenmesi gereken şey, nitelikler değil fonksiyondur!
fonksiyonumuzu kaybedecek kadar gölgeye, gölgemizden korkacak kadar kaygıya, ışığı alıp aktaramayacak kadar benliğe tutunmayalım."
devamını gör...