1.
türk dil kurumu güncel türkçe sözlüğe göre iki farklı anlama gelen sözdür.
ilk anlamı: üstünde kabuk oluşturmak, kabuklanmak. bu anlama örnek olarak da burhan felek’ten bir cümle vermiş sözlük:
"hani insanın bir yerinde bir çıban çıkar da kabuk tutar."
ikinci anlamı ise: üstünden zaman geçtiği için etkisi azalmak.
insan yaralanır. yaralanmaya meyillidir. bir darbe almasa da, bir bıçak değmese de sadece bir sözle bile yaralanır insan. belki de insanın en büyük zayıflığı kelimeler karşısında büründüğü aciz teslimiyettir.
çocukken ne zaman düşüp yaralansam, çocukken her zaman düşüp yararlanırdım, o yaranın kabuk bağlamasına uzun süre izin vermezdim. yaramın üzerindeki kabuk daha tam sertleşmeden koparırdım canım acıya acıya. ince bir kan sızardı. o zaman kanım kırmızıdan çok pembeye çalan bir renkteydi. belki de masumdum o zamanlar. sonra kanım kıpkırmızı oldu. ben kirlendikçe kanım da kirlendi.
konudan sapmama kararıma uymam gerek. sözcüklerin açtığı yaraları ise kapatmak için elimden geleni yapıyorum her zaman. kabuk kendi kendine düşene kadar zamana bırakıyorum her şeyi. elimi bile sürmüyorum. zaman her şeyin ilacı mıdır, bilemem. öyleyse bile zamanın bundan haberi olmadığına eminim. ben yine de şapşal bir mürit gibi zaman inanmaya devam ediyorum.
insanların fiziksel yaralarını dokunarak onların canını acıyamazsınız çok fazla ama sözcüklerle açtığınız yaraların kabuk bağlamasına müsade edin. her şey incelikler yüzünden.
ilk anlamı: üstünde kabuk oluşturmak, kabuklanmak. bu anlama örnek olarak da burhan felek’ten bir cümle vermiş sözlük:
"hani insanın bir yerinde bir çıban çıkar da kabuk tutar."
ikinci anlamı ise: üstünden zaman geçtiği için etkisi azalmak.
insan yaralanır. yaralanmaya meyillidir. bir darbe almasa da, bir bıçak değmese de sadece bir sözle bile yaralanır insan. belki de insanın en büyük zayıflığı kelimeler karşısında büründüğü aciz teslimiyettir.
çocukken ne zaman düşüp yaralansam, çocukken her zaman düşüp yararlanırdım, o yaranın kabuk bağlamasına uzun süre izin vermezdim. yaramın üzerindeki kabuk daha tam sertleşmeden koparırdım canım acıya acıya. ince bir kan sızardı. o zaman kanım kırmızıdan çok pembeye çalan bir renkteydi. belki de masumdum o zamanlar. sonra kanım kıpkırmızı oldu. ben kirlendikçe kanım da kirlendi.
konudan sapmama kararıma uymam gerek. sözcüklerin açtığı yaraları ise kapatmak için elimden geleni yapıyorum her zaman. kabuk kendi kendine düşene kadar zamana bırakıyorum her şeyi. elimi bile sürmüyorum. zaman her şeyin ilacı mıdır, bilemem. öyleyse bile zamanın bundan haberi olmadığına eminim. ben yine de şapşal bir mürit gibi zaman inanmaya devam ediyorum.
insanların fiziksel yaralarını dokunarak onların canını acıyamazsınız çok fazla ama sözcüklerle açtığınız yaraların kabuk bağlamasına müsade edin. her şey incelikler yüzünden.
devamını gör...
2.
devamını gör...
"kabuk bağlamak" ile benzer başlıklar
kabuk
1