kadere inanmayanlar ölümü nasıl kabulleniyor sorusu

kabullenemiyorlar bence, fatalizmden nihilizme kayıyorlar yavaştan. sonrası yok. ölüm gibi.


t/ kadere inanmayanlar ölümü nasıl kabulleniyor konulu başlık.

geberip gidiyoruz işte.

ölüm kabullenip kabullenilemeyecek bir olgu değil de o yüzden umurumuzda olmuyor. ölüm sadece ölümdür. kadere inanan birinin ölümü kabullenmesi diye bir şey var mı? gidin hastanelere bakın.

kabullenmeden ölerek.
zor olmuyor mu öyle, diye sorarlar adama/kadına.

baslikta biraz mantik hatasi var gibi ya da mantigini algilayamadim bilemiyorum. kisilerin ölüme olan bakis acilarinda kadere inanip, inananmamalarinin pek de bir onemi yok bence. bir dilemma degildir ölüm, bir inanis da degildir. yasam döngusunun bir ucundaki, tartismaya kapali gercek bir sonudur. dolayisiyla herkesce kabul gorur ama bazilarinca (belki de kadere inanmayanlarca) gormemezlige gelinir/gelinebilir. ama öyle ama böyle bir gun kendisini hatirlatir. kisinin ölümü tatmasiyla degil ama en yakinlarini acisini tecrube ettirdiginde gercekligini hatirlatir. ıster inan, ister inanma...

ölüm, dinlerden daha eski bir realite. kabullenmek için hayatın biraz içinde olmak yeterli.

doğumumu kabullendiğim gibi

hiç kimse ölümü kabullenmez. ölümün (ya da felaketlerin, her neyse artık) hep başkalarının başına geleceğini düşünür. ölüm gelince de "aaaa" diye şaşkınlıkla karşılar. hepsi budur.

ülkedeki bilimsellikten uzak eğitim sisteminin koftiliğini, neden-sonuç, parça-bütün ilişkisi kurmakta acziyet gösteren ürünlerinin meyvesi başlıktır. yani gerçekten ne alaka? işte tavuk şeyiyle de kaz yumurtası çıkarmaya çalışınca... olmuyor öyle. yani bu insanların kendisi için de kötü. olaylar, kavramlar, olgular arasında bağlantı kuramayıp edilgenleşiyor, sonra da gidip ağaca mağaca çaput bağlayarak sorunlarınızın kendiliğinden çözülmesini bekliyorsunuz.
şu ölüme biçtiğiniz bunca kutsiyetten arının önce bir. zihninizi bulandırıp olmadık anlamlar yüklemeyin. doğa yasaları, bir bütün halinde birbiriyle ilişkilidir. denge korunumu için işlevsel olan yasalardır bunlar ve evrenin devamlılığı bunlara bağlıdır, ölüm de bu yasalardan biridir. hayvanlar da dahil kimsenin ölümü kabullenip kabullenmemekle ilgili bir sorunu yok. ölüm de bir doğa yasasıdır ve gezegenler de dahil hemen her varlığı kapsar ve gereklidir. yenilenme, besin zinciri, değişen koşullara uyum sağlayamama vs. türlü türlü sebeplerle evrimleşmiş bir yasadır. canlı cansız her varlığın evrendeki konumu, sürekliliği ya da süreksizliği bu yasalar çerçevesinde, onlara tabidir. yani bir şeylerin rızası, birilerinin kabulü ya da reddini çok da tırtıklamaz.

kimse ölecek gibi yaşamıyor agaaaa. kimsenin ölümü kabullendiği falan da yok. pat diye gidiveriyoz işte. düşünmen guzum manyak olursunuz...