kadın yazarların pazar arabaları

oha! nasıl olmaz hayret. eksik kalmasın öyleyse.
ben pazarda araba taşımam retro kardeş diyenler için ojeli eller fora efem.

bana en saçma gelen eşyadır. ama bende tüketim çılgınlığına kapılıp 2016 yılında bundan bir tane aldım. toplamda on kere kullanmadım.
balkonda tozlu tozlu yatıyor.

pazara da kırk yılın başı araba ile gidiyorum kalan zamanlarda market ya da manav işini görüyor. bence pazar arabası gibi eşyalar tek bir işe yarayan eşyalardır.

(bkz: yazar arabası)

neden bu kadar güldüm bu başlığa. atsalar da daha da fazla gülsek.

annemin bana zorla kullanmam gerektiğini empoze ettiği eşya olur kendisi. bana pazar arabası almış, illa ki kullan diye bir de ısrar ediyor. "pazar arabası sevmiyorum, sevemedim ben onu. istemiyorum." diyorum, ısrar ediyor. en sonunda "biliyorsun, ben spor salonuna gidip ağırlık kaldıran biriyim, pazarın olduğu gün spor salonuna gitmek yerine pazara gidip geliyorum, birkaç poşeti de eve taşıyamazsam yuh bana!" dedim de sonra "aman sana da iyilik yaramıyor, nasıl biliyorsan öyle yap!" deyip saldı beni.*

şehir içinde yakın mesafe sağa sola gitmeye ufak bir elektrikli araç alayım diyorum. o zaman belki pazara da giderim.

ben kendi pazar arabama höreke ismini verdim.

bugün salı

bugün tam da pazara gitmiştim. artık haftaya.