kadınların ilişkiyi atlatma süreci

ne kadar sürdüğünü merak ettiğim konudur. çok sevilen birini unutmaları ne kadar sürer acaba? erkek gibi hiç unutamadıkları olur mu? gözlerini onda açtıysa bu durum ayrılık sürecini etkiler mi? inşallah çabucak atlatıyor olurlar. yoksa üzülürüm.

ilişkiye bağlı. kişilere bağlı. hayatının yoğunluğuna bağlı. ama gece kafayı yastığa koyunca... acı aynı acı

karşındakine göre değişiyor. benim en kısa süren 3 gün, en uzun atlatma süreci ise 6 aydı. ama hepsinin sonundaki ortak yargı şuydu, amma kasmışım be. :)

kadından kadına değişecek süreç. tıpkı erkeklerde olduğu gibi...

tabi şunu da unutmayın; yaşla beraber birçok şey değişecek hayatınızda. gençken, yani büyük acıların da, büyük mutlulukların da sizin için çok yeni şeyler olduğu dönemlerde, her duyguyu aşırı yoğun yaşarsınız. zamanla daha olgun karşılamaya başlarsınız. bu kimseyi gerçekten sevmediğiniz anlamına gelmez; sadece bazı şeyleri kabullenmeyi öğrenirsiniz.

benim atlatma sürecim yıllar sürer mesela. eğer bazı şeyler tamamen bitmeden ayrılmak zorunda kalmışsam, yıllar sonra da aklıma geldikçe acıtan ince bir sızı olarak kalır ama biten bitmiştir ve yola devam etmek zorunludur. kadın ya da erkek olmak bu gerçeği değiştirmez.

kadından kadına değişir, kimisi ilişkinin bittiği hafta yeni sevgili bulur , kimisi 20 sene geçse de yeniden başkasına bağlanamaz. geçen gün bir arkadaşla internette takılıyoruz, 2000 senesinin yazında ayrıldığı nişanlısını facebook ta buldu, kadın hâlâ bekarmış. ıçi cız etti, ağlamaklı sesle " günahına girdim, inşallah affetmiştir beni" dedi.

ya birkaç ay/yıl ya da bir ömür.

sevgiye göre değişir.

bir günde unutup yoluna bakan kadın da tanıyorum, aylarca takılı kalan da. ilişkiden ilişkiye değiştiği gibi kadından kadına da değişir bu durum.

on iki dakika.

kitap gibi. çok seversiniz fakat biteceğini bilirsiniz sonlarına doğru uzatırsınız
seversiniz fakat sonra sıkar bir an önce bitirmeye çalışırsınız.
seversiniz fakat ara ara okursunuz uzun bir hikaye olur.
sevmezsiniz fakat sonra sarar
sevmezsiniz fakat başka kitap yoktur okumaya zar zor devam edersiniz.
sevmezsiniz fakat merak ettiğinizden diğer serilere devam edersiniz
seversiniz sevmezsiniz sonra tekrar seversiniz kafanızı çok karıştırır ne hissettiğinizi bilemezsiniz
sevseniz sevmeseniz de tekrar okursunuz ya yeniden keşfetmeye ya da can sıkıntısından

bazı kitaplar atlatması çok zor olur. tekrar okuyup aynı hissi yakalamaya çalışırsınız bir türlü olduramazsınız.
o kitap hep sizinle kalacaktır. atsanız bile okudunuz bir kere.
en büyük hüzün bu, gözlerimizin ardındaki..

farkındalığa bağlı olduğunu düşünüyorum.

kimisi iki ayrı kişilik olarak çok güzeldir ancak bir arada olabilemezler. bakın bu dramdır ve kabullenmesi uzun sürer.

+kimisi kaygılı bağlanma şekline sahiptir. her koşulda ağlaya ağlaya da olsa minik bir iletişim kırıntısı arar ve bulur. bunu kabullenmesi aylar alır. farkına vardıktan sonra (bkz: artık bir önemi yok balkonda otururken fark ettim) modu devreye girmesi an meselesidir.*


hev e nays dey.

atlatamayan kadın yazarımızın yüzünü güldürmek isterim, yardım eli uzatmak isterim.

irtibat için: dm.

yardım bir mesaj uzağınızda.

half hour. joey haklı, yarım saat adam olana çok bile. sonuçtaa it's alll moo point.

kadından kadına, ilişkiden ilişkiye değişen süreç.
bitiş nedenine, o noktaya gelene kadar yaşanan şeylere göre değişir en çok.
birini bir günde de atlatabilir, birini birkaç yılda. belki de hiç atlatamaz birini. ince ince durur bir yerde.
ama ne olursa olsun hayat devam ediyor bir şekilde. atlatmaya çaba göstermek en iyisi.

yedekte beklettiği 20'ye yakın uydu erkek arasından 3-4 tanesini oyuna dahil eder. böylece hiçbir şekilde ilişki bittiği için üzülmez kadınlar. belki vicdanen yedek sayısını 3-4 değil de 1'e düşürebilirler.

iliskinin cesidine, sevginin yogunluguna ve nasil ayrildigina bagli olarak degisir. bence en baba iliskiden sonra bile maksimum 6 ayda tertemiz oluyorsun.

aldığı yara ile doğru orantılıdır.

benim gibi kerizler 2-3 yılda bir atlatıyor. yeni ilişkiye başlama cesareti de gelmiyor böyle olunca. neyse dostlar yalnız öleceğime üzülmek isterdim de keyifli yani bu meret. ilişkim varken anksiyete sahibi huysuz biri oluyorum ben.

ilk gün ağlama,
ikinci gün arkadaslarla terapi seansı,
üçüncü gün normalleşme,
dördüncü gün kendisine yazanlar arasından en ilgi çekici olanla flörtleşme,
x. günde yeni ilişki.

ne için ayrılmış olursa olsun süreç özetle böyle.
yani çok sevdim şöyle böyle sözlerine inanmıyorum. yaradılış tabi talep çok olunca unutmak da kolay oluyor yadirgamam.
ama çıkıp da kadınlar için hayatın yeşilçam gibi olduğunu iddia etmek komik geliyor.

ciddi dusunmediklerim de oldu sensiz yaşayamam diyen de. ama hiç değişmedi bu biljyor musunuz ?