kadınların telefonda bu kadar saat anneleriyle ne konuştukları sorunsalı

sanırım yeni yapılacak nükleer santral projesi hakkında konuşuyorlar. aksi halde telefonda saatlerce konuşulacak başka bir konu bilmiyorum ben.

hal hatır soruyor, uzaklıklara rağmen anlatılabilen her detayla uzakları yakın etmeye çalışıyoruz. akıl alıyor, hayatlarımızı yönlendirebilecek büyük ya da küçük ayrıntılara söylemlere konuşmalarımızda yer veriyoruz. ne kadar bilirsek birbirimizi o kadar rahat ediyoruz.

karşılıklı terapi.

eşim bu konuda uzman, ona sorabilirsiniz.

devlet sırlarını konuşuyoruz. ifşa etmeyin.

gıybet.. ne olcak kaynanalarımızı görümcelerimizi çekiştiriyoruz

telefonla konuşmaktan hiç hoşlanmayan bir kadın olarak benim de merak ettiğim şey. anlayabiliyorum tabii ki ama bıcır bıcır her detayı anlatmaları ilginç geliyor bana.

bir kadın olarak benim de yıllardır cevabını aradığım sorudur. 'ne yemek var anne, işim uzadı geç kalacağım anne, ben halamlara geçiyorum anne' dışına pek çıkmadan maksimum 4 dk konuştuğumuz için, diğerlerini anlamakta zorluk çektiğim başlıktır

hal hatır faslı, sağdan soldan haberler, arada gündem, ekonomi, indirime giren şeyler, diyet ve spor, kişisel bakım yani aslında uzatmaya gerek yok. kısaca her şey.

dedikodu.
yalnız çok güzel bir kelime bu.
dedi kodu.
dedi ve koydu gibi.

kim bilir, belkide erkeklerin babalarıyla konuşmadıkları, artan konturları kullanıyorlardır boşa gitmesin diye..

hiç merak etmedim. merak edersem o sorular bana sorulur bu yüzden böyle güzel.

yalıngız şöyle bir hipotez sunmak isterim. teşbihte hata olmaz diyerekten yazıyorum, kadınlar evleninceye kadar anneleriyle kedi köpek gibi kavga ederler. o kutsal anneler, nedense evlendikten sonra kıymetli olurlar onlar için. daha önce annesini aramayan hanım kızımız, sırasıyla günlük raporlar verir, arama sayısı birden fazla olur, sonraları bu arama sayısı da süresi de düşer . ama rutin bozulmaz. anne aranır ve artık kıymetli olmuştur kendisi için. esasında en başından öyle olmalıydı . o halde ne eşi tarafından bu konuda eleştireye tabii tutulurdu, ne de ben bu yazıyı yazmak zorunda kalırdım. yine de kızmıyorum beterleri var zira.

atasını tanımayanın da iki yakasını s...yim.

(bkz: galatasaray'ın orta saha sorunu)