kafamın içinde biri var ama o ben değilim

pink floyd söylemiş bunu. rock müzik eşliğinde. carl jung felsefesini yapmış. " her birimizin içinde tanımadığımız biri daha vardır."
ben ise yaşıyorum. evet kafamın içinde biri var ve çok iyi biri ama ben değil.

görüyor ve arttırıyorum. keşke sadece kafamın içindeki ben olmasam. kalbim ve ruhuma da hapsolmuş 2 minicik adam daha var.

3'ü de ben değilim.

kafamın içinde birileri var, işin tuhafı hepsi hem benim hem de ben değilim.

amaan.
ayrımız gayrımız yok nasılsa.

ele gecirilmis olma potansiyelin.

damına koyayım ben onun

evet cunku o sensin. evet.

mir meali şöyle olan cümle :

kafamızın içinde bir kişilik değil toplum var.

doğuştan yatkınlığımızın devresine sosyal eğitim ile, kafamızın içine zorla tıkıştırdığımız kişliklerimiz birer kıyafet gibi. statü ve rollerimizi toplum zapturapt altına almış ve böylelikle kafalarımızın içine çöreklenmiştir.
iradenin özgür olamayacağına yönelik felsefi tespitler sosyal yaşantılarımızı manipüle etmek için sık sık kullanılır.

aynada gördüğüm ben miyim?

kafamın içindekiler aynada görmek istediklerim. birçok ben..

bazısı da aynada görmeye dahi tahammül edemediğim, taşlayıp kırıp dökmek istediğim kişiliklerim.

hepsi birden nasıl olabilirim? kreş çocukları gibi her biri bir başka şey istiyor ve oradan oraya koşuşturuyor.

bana bir ben gerek
bu sınıfa düzen gerek
herkes sırasını bilecek
tek tek sorup öğrenecek
kaosa rehber gerek
rehbere yolcu gerek
adım adım yürüyecek
çok diyardan geçecek
her birinde bir başka ben
nice lisan bilecek.

aha... şizofreninin ilk adımı gelmiş..