kafaya takmama sanatı

insan sanatlarının en narinidir. el emeği göz nurudur. takmıyorum demek ile olmaz emek gerektirir. aşama gerektirir. merdivenin her basamağını çıktıkça daha bir huzur dolar insan çünkü bilirsiniz ki mutsuzlukların çoğunun temeli insan kaynaklıdır. bu faktörü küme dışında bırakmak huzur ile daha fazla yakınlaşmak demektir.
sorunlar , dertler , sıkıntılar ölene dek olacaktır. bu sanatı layıkı ile icra etmenin ilk aşaması bunu kabullenmektir. bir sonraki aşamaları teker teker günlük hap alımı gibi bunu gerçekleştirmektir. ihtiyacımız var mı daha huzurlu ve mutlu olmak için evet. çünkü hiçbirimiz gün içerisinde zihnimizde dolan düşüncelerin farkında değilizdir. denemesi bedava. durup izleyin düşüncelerinizi çoğu boş kaygılardan oluşmaktadır.
bokunu da çıkartmamak gerekir. sonra teoman gibi dolaşmayalım ortalıkta.

bu sürü iş açtı başıma ve açmaya da devam edecek gibi. benim bunun tersini birazda olsa öğrenmem gerek.

(bkz: vaktinden önce mutsuz olmamak)

bu seviyeye gelmek için kafaya sıkmama sanatı seviyesini geçmek gerekir. kaderle kavga edilmez. çünkü o galip gelecektir sonunda.

(bkz: ustalık gerektiren kafaya takmama sanatı)

anahtar bir cümlesi var ama yazarsam beni şutlarlar sözlükten….

tam tersi olan sanatla içli dışlı olduğum için bu kafaya takmama sanatını maalesef ki bilmiyorum. güzel bir şey diyolllaa..

tam öğrendim diyorum, sonra yine yanıldığımı farkediyorum.
zor bi sanat, bir türlü püf noktasını yakalayamıyorum.

boş ver takma kafaya geçer sanatı :

takmamayı öğrenmek isterdim ama çok da umurumda değil doğrusu.

asla beceremediğim olay. kendimden nefret ediyorum bu yüzden.

tam tersi konusunda uzmanım. o yüzden tek verebileceğim tavsiye ben ne yapıyorsam tersini yapın.

kronik baş ağrıların en iyi çaresidir. gerçekten boşversene. sana o lafı söyleyen pişman oldu mu? kalbini kıran gelip gönlünü almaya çalıştı mı? sen çok düşünüyorsun diye işler yoluna girdi mi? hiç biri olmuyor, sen sadece kendini yemekle kaldın. aman be bırak aklından geçeni söyle, seni kırmaya çalışanın karşısında kahkahanı at bırak onu bunu. senden başka bi tane daha var mı??

henry ford'un oğlunun bıraktığı intihar mektubu :
"baba hayal edip de ulaşamadığım hiçbir şey olmadı. ne varsa önceden hazırlamışsın, hiçbirinde benim emeğim yok. mutsuzluktan mahvoldum. gidiyorum..."

para neydi ? mutluluk getireceğine inandığımız şey miydi yoksa para sadece gelirimiz miydi ?
neye göre kime göre, şöyle bi düşünelim dünyaya gelmeden önce her şeyiniz hazır. yediğiniz önünüzde yemediğiniz arkanızda. ee insanları hayata bağlayan hayal değil miydi ? hayalini kurduğumuz şeyi gerçekleştirdikten sonraki mutluluk tarifsiz elbet. öyle insanlar var ki. zenginlikten hayal kuramıyorlar. şöyle bi söz vardı "bazıları çok fakir, düşünsenize, sadece paraları var."
zengin olduğunuz bir hayatınız var ama hayalini kuracağınız bir amacınız yok. her şey önünüze serili mutluluk bu mu ?
hanry ford'un oğlu paranın getirdiği mutsuzlukla intihar ediyor.
koskoca ford şirketinin kurucusunun oğlu. . .

bediüzzaman said nursi hazretlerinin mektubunda yazdığı:
allah birdir. başka şeylere müracaat edip yorulma. onlara tezellül edip minnet çekme. onlara temelluk edip boyun eğme. onların arkasına düşüp zahmet çekme. onlardan korkup titreme.

kafaya takmama sanatı;
ya işte ben şunu şunu yaparsam kafaya bi daha takmam. değil. bu öyle bişey değil. hayatımızın her anında bişeyleri kafaya takacağız bu bir gerçek. peki şöyle bi soru sorsam
ilerde adını hatırlamayacağın insanı niye kafana takasın kii ?
hem de kafaya takman gereken daha önemli şeyler varken. bu düşüncelerden kurtulmanın tek yolu. o düşüncelerden daha büyük bir düşünceyi zihnimizin tam orta yerine koymak. onu o kadar düşüneceksin ki diğerlerini düşünmeye fırsatın olmayacak. şimdi bazılarınızın aklına ;
kafama taktığım dertten daha büyük dert edinmeliyim. ancak öyle kurtulurum gibisinden şeyler gelmiş olabilir.
yanlış
kafaya takmamız gereken asıl mesele
öldükten sonraki yaşamamız.
yüz yıl sonrasına gidelim;
dedenin çok istediği ev,
annenin uğruna diller döktüğü eşyası,
babanın işi,
o çok sevdiğin insan,
arkanızdan konuşan insanlar,
hepsi toprağın altında değil mi şuan. oysa bi çoğu ben bu olmadan yaşayamam. o olmazsa olmaz dedikleri olmadı mı ? bunları düşüne düşüne hayattan zevk alamaz ki insan intiharın eşiğine sürüklenir. allahın verdiği canı kendimizin alması ne kötü değil mi ? üstelik dünyevi sorunlar yüzünden. allah sana o canı sen alasın diye mi verdi. ilk kulluk bilincimiz neydi allah'a itaat etmek, boyun eğmek. tek takman gereken şey bu olmalı. o gün bi yerde şu söze rastladım.
"sen namaz kılmıyorum sanırsın allah seni huzuruna kabul etmiyordur."
birinin sizi sevmesi için uğraşmak yerine allahın sizi sevmesi için uğraşın. emin olun ki bunları kafaya takarsanız diğerlerini düşünecek zamanınız olmaz.
sonumuz aynı, aynı kapıya çıkacağız hepimiz,
hepimiz öleceğiz. uğruna saatlerce düşündüğümüz şeyin ahirette faydasını görmeyeceğiz. o yüzden size yararı dokunmayacak şeyleri takmaktan vazgeçin.
yüzünüzdeki gülümsemenin eften püften insanlar tarafından alınmasına da izin vermeyin.
kafaya takmamaya değil. kafaya takmaya ihtiyacımız var bizim ama sadece "kafaya takılması gereken şeyleri. . ."