kalbini sevgiye açmak

koşulsuz sevginin olduğu bir ailede büyüyen biri için kalbini sevgiye açmak çok kolaydır çünkü ailede aşina olunan bir duyguyla yaşamak zor gelmez insana ama ancak belli koşulları yerine getirince sevilmeyi hak ettiğine inanan, hatta kendini yanında güvende hissetmesi gereken ailesinden kendini korumak zorunda kalan* kişiler için kalbini sevgiye açmak, dünyanın en zor şeyidir çünkü güven duygusu zedelenmiş, yerini korku almıştır, o yüzden de başta ailesi olmak üzere herkese duvar örer hale gelmiştir. sonra da kendi yarattığı hapishanede biçare bir şekilde sevilmeyi bekler durur ama öncelikle kendine ve sonrasında ise insanlara* güvenmeyi öğrenmelidir ve incinme korkusundan kurtulmalıdır zira incinmeyi göze almamak, tüm güzel şeylere de kendini kapatmak demektir. dengeli özgüven, özsaygı, özdeğer duyguları ile incinebilirliğini yönetmekle birlikte kalbini sevgiye açmak mümkün olur.

kimsenin isteğiyle olabilecek bir şey değil sanki ama yine de denemeli tabii. sevebildiğimiz kadar insanız karşılıksız da olsa her şeyi sevelim en azından sevmeye çabalayalım olmaz mı?

cesur bir karardır.
ancak mesele buna cesaret etmekten ziyade bunun sonuçlarıdır. özellike uzun zaman sonra kalbinini birine açıp güven duygusuyla o kişiye kendini bırakmak büyük risktir. o kişiden beklediğin sevgiyi ve güveni bulamayıp hayal kırıklığına uğramak büyük hasar verecektir.