kaldırımda yürürken öndeki insanı sollama takıntısı

bazen eski bir alışkanlık, bazense kaldırımı babasının malı sanıp aheste aheste yürüyen metropol çingenlerinden sıyrılma zorunluluğudur.

geçen yaşadık. ayna nöronlar yüzünden neredeyse çarpışacaktık.

neyse ki son anda elimle yönümü tayin ettim de kurtardık.

(konuyu komple yanlış anlamışım. neyse böyle kalsın, bana da ders olsun.)

benim de sahip olduğum takıntıdır. kendimi usain bolt falan zannediyorum heralde. *

beni tacizci sanmasın diye sürekli yaptığım eylem. *

istanbul'da yaşadığım bir dönem gece bir suları arkadaşlarımın yanına gidiyorum. şişli'nin dar sokaklarındayım. önümde alımlı* bir kadın yürüyor ben yaşlarında. sokak yarı karanlık. arkasını döndü göz göze geldik. adımlarını hızlandırdı. şimdi hızlanıp yanından geçsem dert. korkacak diye düşünüyorum. garip bir durum olmasın diye karşı kaldırma geçtim. halbuki gideceğim tarafa ters kalıyordu kaldırım. 100 metre gitmeden karşı kaldırımda yürüyen kadını geçtim. ve tekrar olmam gereken kaldırıma döndüm. 20 metre kadar arkamda kaldı. köşeyi dönüp mekana arkadaşlarımın yanına girdim. buraya kadar bir gariplik yok.*

kadında benimle aynı yere geliyormuş. arkamdan girdi mekana. bir yarım saat sonra elinde birayla yanıma geldi. yaptığım şeyin nedenini anladığını söyledi. zahmet verdiğini için özür diledi. bende onu korkuttuğum için özür diledim. yani anlatabiliyor muyum garipliğin boyutunu ? ülkede birinin arkasında yürümek bile dert. hala uyguluyorum insanlar rahatsız olmasın diye, ya yavaş yürüyorum ya koşar adımla geçiyorum. gece dışarıda yürümek dert oldu.

hepimiz paranoyak olduk. sadece şu sebeplerden gidip kuzey ülkelerinde yaşamak istiyorum. insanlar birbirinden korkmadığı bir yerde. nasıl bir his acaba ? ıssız bir yerden geçiyorsun kimseler yok. öldürseler kimseciklerin haberi olmayacak bir yer. düşünsene karşıdan gelen yabancıdan hiç ama hiç tereddüt etmeden selam verip geçiyorsun. *

solladıktan sonra da hız kesmek bir yana daha da hızlanarak yola devam edilir. git gide hızlanan bir alev topuna dönüşene değin hız artırılır ve bu şekilde ağır vasıtaya gözdağı verilir. birinin arkasında ne kadar uzun süre mahkum kalırsan sollama hızın da o oranda artar. bir tepki.

kulağınıza da şu sözler geliyorsa siz olmuşsunuz demektir.

şah batur ve gül batur

özellikle kadınsa sollamaya çalışıyorum ama bazen ben ben hızlandıkça onlar da hızlanıyor, ben vitesi 3e atında karşı taraf 4e atıyor hızlandıktan sonra hızımı düşürmek istemiyorum, karşı tarafı takip ediyormuşçasına ürkütmekte istemiyorum en sonunda koşuyorum.

birde tam sollama yapacakken öndekinin manevraları senin hareketine engel olur ya. insanı kanser eder.

benim kaldırımda sollama kriterin önümdeki hanım kızımızın "acaba bana tacizde bulunacak mı?" dusuncesinden uzaklaşmasını istemek.

arada bir aksiyon olsun diye koşarak solluyorum, solladıktan hemen sonra duruyorum

yavaş yürüyen insan sevmiyorum sözlük ne yapayım

o an çok hızlı şekilde bir yere yetişmem gerekiyorsa genelde yaparım, ancak sadece yürümek için dışarıdaysam eğer çok da önümdeki kişiyi geçmem yani. kulağımda kulaklığım müziğimi dinler öylece yürürüm. bir de kalabalık yolda yani acelem yoksa neden insanları geçmek için çaba harcayayım ki geç geç nereye kadar.