kalk yerine yat

evladının yatağından başka yerde uyuduğunu gören ve buna içi elvermeyen anne atasözüdür. *

valla annemden el alıp arada içip sızan ev arkadaşıma söylediğim cümledir.

yatağı dışında bir yerde uyuya kalmış insanlara söylenen söz.
daha çok annelerimiz tarafından söylenir.

bu cümle duyulduğu an yattığınız yerin, yerinize yatmamanız için kalkmanızı engelleyen bir çekim kuvveti vardır.

artık uyuyakaldığınız yerden yatağınıza götürülecek yaşı geçtiğiniz anlamına gelmektedir.

(bkz: kalk yerine yat)

daha çok annelerden duymuş olsak da tv izlerken uyuya kalan eşe söylenen söz.

duymaktan nefret ettiğim cümle bırak işte içim geçmiş niye uyandırırlar ki.

ev şarkısı adında harika bir parçaya sahip müzik grubu. piyasanın yenilerinden. akşam kahve + sigara yaparken dinlemelik.

duymaktan nefret ettiğim cümle. istersem küvette yatarım. istersem klozetin üstünde yatarım. istersem mutfak masasının üstünde yatarım yani. yapmışlığım var. sana ne. ay bak sinir oldum yine.

hayatta olmaz. çünkü burası dünyanın en güzel uyunacak yeri. ben biliyorum bu numarayı. o gıcık o düzenli yatağa asla yatmam!
şu an gelişigüzel yatıyorum ve kimse keyfimi kaçıramaz!
tabii bu bir hayal. o lanet yatağa gidilir ve keyifsiz bir uyku çekilir.

kişinin üç kuruşluk keyfini doğrudan hedef alan aşağılık cümle. ulan dünyada loş ışıkta tv karşısında uyuklamaktan güzel ne var.

hiç duymadığım bir cümle. herhangi bir yer nasıl yataktan daha rahat olabilir ki? ben inanmıyorum buna.

anneniz degilse bunu diyen nasılda gamsız uyuyor felan diye kıskanıp uyandırmıs olabilir gıcıklıgına. ben sahsen kimseyi kalk yerine yat diye uyandırmam, üzerini örterim. o uyanınca yatagına gecer yada gecmez kendi bilecegi iş.

fazzlasıyla severek dinlediğim bir şarkısı olan müzik grubudur.
kandırdım kendimi şarkısını dinlemenizi öneririm buyrunuz..

(bkz: toplu taşımada uyuklayan insana kalk yerine yat demek)

birisi de dememiş ki bu bir kitap ismi diye.
ya da dediyse de görmedim.
kalkıp yerime yatacaktım ki bu başlığı gördüm.
yazmanın boynumun borcu olduğuna karar verdim.
şermin yaşar'ın yazdığı kitaptır.
kitapçıda gördüm, ama okumadım.
kitabın arkasındaki yazıyı çok beğenmiştim.
aynen aktarıyorum.

bir anne sözü...

eşime söyleyip durduğum şeydir kendisi

kaba bir tabirdir...
bunun altında da, süreklilik göstermesi yatar.

süreklilik gösterdiği zaman bir şey, alışılagelen bir durum haline geldiğinde, böyle kabalaşır işte.
bir garip hal alır...
sadeleşir, netleşir, herkesin anlayabileceği bir kalıp içine oturur ve orayı yuva beller kendisine...
hiç çıkmaz!
herkes tarafından kabul edilir, selamün aleyküm karşısında aleyküm selam gibi olur.

ne sanatsal bir yan kalır, ne özgün bir yaklaşım...

ve ayrıca, uyuyor bu insan!
uyuyan birini "hayata" geri getirirken, öyle çok detaya girmezsiniz sonuçta. girerseniz şayet, sonuç alamayabilirsiniz.

"kalk, yerine yat!"
dürterler bir de...

ne kadar da kaba bir davranış...
ama öyle olması gerekiyor işte. öyle alıştırılmış herkes.
bu bir kod, bu bir şifre, bu bir hayat öpücüğü...