kalk yerine yat

bütün annelerin (bkz: motto)'sudur.

“ hayat bazen bir uyku sersemliğiyle karşılar bizi. üstümüze bir ağırlık basar, olmayacak yerde uyuyakalırız, tutulup kalır her yanımız. hep özlemini çektiğimiz bir ses gelip uyandırır sonra, “kalk, yerine yat” der ve insan bu sesin sıcaklığına tutunur. ve evet, herkes günün birinde yerini bulur.”

bazen anneden duyulan soz.

aile kavramına yabancı olduğum, hiç ailecek oturmadığımız; bu sebeple odamdan çıkmadığım için başka yerde uyuma ihtimalim olmadığından ömrüm boyunca duymadığım cümledir
(bkz: devrik cümle)

yapamayacağım şey. yerim yok.

ben annemden hiç böyle bir cümle duymadım ama babam yapar bazen, sinir olurum. bırak orada uyuyayım. bırak oracıkta öleyim. bırak.