kandırmak istemem kendimi
başlık "elminster the wise" tarafından 18.04.2021 19:31 tarihinde açılmıştır.
1.
30 yaşında intihar etmiş olan rus şair sergei alexandrovich yesenin'in daha çok 'bambaşka bir düzenin kanunuyum ben' dizeleri ile bilinen şiiri. aslında yesenin'in pek çok şiirinde gördüğümüz hayıflanma durumu bu şiirde de kendini gösterir. yesenin ona sıralanan şarlatan ve rezil gibi hakaretlerin altında ezilmek yerine kendini açıklar gibi görünür ama şiir açıklama çabasından ziyade umursamaz bir kabulleniş temsilidir bana kalırsa. aslında bu şiirde görürüz ki çağdaşı olan pek çok şairin kaderini de paylaşmıştır yesenin. tıpkı andrey voznesenski'nin gel zoya'sında aşağılar, bağırırken onlar, sendin koşup gelen yanıma dediği gibi burada da yesenin'in toplum ve edebiyat çevreleri tarafından itildiğinin ufak bir kesitine şahit oluruz aslında. neyse, hem zaten nankör bir şeydir sanat.
kandırmak istemem kendi kendimi,
ama sisli yüreğimde hep bir kaygı var.
bilmiyorum niçin bana, o yesenin rezili
bilmiyorum niçin bana, o şarlatan diyorlar.
ne bir cani ne de bir haydutum ben,
masumları kurşuna da dizmedim, dizdirmedim.
yoldan geçenlere durmadan gülümseyen
bir sokak serserisiyim o kadar.
sabahtan akşama değin gezinmekteyim
moskova yollarında muzip ve mağrur,
insan sevmeyen başıboş köpekler,
ayak sesimi işitir işitmez durur.
kardeşçe başını eğip selamlar beni,
karşılaştığım her uyuz beygir.
gönül yoldaşıyım tüm hayvanların.
hastadır, bir şiir yazarım iyileşir.
istemiyorum kadınların hoşuna gitmek.
ahmakça kaygılarla çarpmamalı bu yürek.
hüznümü boğmak üzre bana katırların
önüne serpilmeye bir avuç arpa gerek.
bambaşka bir düzenin kanunuyum ben.
insanlara da dostluk duymam, asiyim.
hazırım en güzel kravatımı hemen
boynuna takmaya şu sersefil köpeğin.
ancak böyle düzelir, bulurum keyfimi,
dağılır içimde sis, bir güneş doğar.
ve işte bundan bana, o yesenin rezili
ve işte bundan bana, o şarlatan diyorlar.
kandırmak istemem kendi kendimi,
ama sisli yüreğimde hep bir kaygı var.
bilmiyorum niçin bana, o yesenin rezili
bilmiyorum niçin bana, o şarlatan diyorlar.
ne bir cani ne de bir haydutum ben,
masumları kurşuna da dizmedim, dizdirmedim.
yoldan geçenlere durmadan gülümseyen
bir sokak serserisiyim o kadar.
sabahtan akşama değin gezinmekteyim
moskova yollarında muzip ve mağrur,
insan sevmeyen başıboş köpekler,
ayak sesimi işitir işitmez durur.
kardeşçe başını eğip selamlar beni,
karşılaştığım her uyuz beygir.
gönül yoldaşıyım tüm hayvanların.
hastadır, bir şiir yazarım iyileşir.
istemiyorum kadınların hoşuna gitmek.
ahmakça kaygılarla çarpmamalı bu yürek.
hüznümü boğmak üzre bana katırların
önüne serpilmeye bir avuç arpa gerek.
bambaşka bir düzenin kanunuyum ben.
insanlara da dostluk duymam, asiyim.
hazırım en güzel kravatımı hemen
boynuna takmaya şu sersefil köpeğin.
ancak böyle düzelir, bulurum keyfimi,
dağılır içimde sis, bir güneş doğar.
ve işte bundan bana, o yesenin rezili
ve işte bundan bana, o şarlatan diyorlar.
devamını gör...