kapının önüne bırakılan güller

kimin bıraktığını bilmezsin ama her sabah kapının önüne kırmızı güller karşılar seni ne hayalsi bir romantizm

sık yapılırsa tadı kaçar. arada yapılırsa tadından yenmez. ben bir ara o kadar abartmıştım ki, sevgilim o güllerin parasıyla 5 tane lahmacun gömerdik demişti.

polisi aramama neden olacak çiçeklerdir. yaşadığımız coğrafyada romantik değil korkutucudur.
beni tanıyan kimse bana gül almaz çünkü gül sevmediğimi herkes ama herkes bilir.

beni tanıyan birinin yapmayacağı hareket. bana çiçek alacak adam saksı bitkisi alması gerektiğini bilir çünkü.

koparılmış, kesilmiş biçilmiş çiçeklerden hiç hoşlanmam. çiçek dediğin bakılacak, büyütülecek, şımartılacak bir güzellik. eski sevgilimin aldığı schefflera boyumu geçti şimdi.

eğer kırmızıysa sinan özen bırakmış olabileceği güllerdir.

müstakil evde tek yaşıyorsa tamam da apartmanda ise bir de ailesiyle yaşıyorsa sıkıntı yaşatır karşıya. en iyisi yüz yüzeyken vermek ya da saksı çiçeği hediye etmek.bu daha özeldir .

lisede iken sinan özen'den o gülü bekleyen nesil olduğumu hatırlatan başlık.
bir kaç üstteki yazar benden çok yaşayacak.

gül değil de kapının önüne benim için bırakılmış bir demet papatya isterdim

beni tanıyan gül bırakmaz gidip bir orkide falan alır.

romantizm adı altında gül katliâmı.

ben gül sevmiyorum arkadaşlar o yüzden kapımın önüne illa bir şey bırakacaksanız çiğköfte ayrana hayır demem hdnjdjdjddjjd.

bana yapılsa 'neden bahçesinde güllerin olduğu bir bağ evi tapusu yok?' diye adamı darlarım. bu ne vizyonsuzluk biraz büyük düşün der kavga çıkartırım.

film dizi etkisiyle kurulan ormantik hayal ürünü.

gül bu kapı önüne bırakmayın pencereye bırakın değeri düşmesin ayak seviyesine.

açtım kapıyı şimdi gül mül yok valla. daireler mi karıştı.

(bkz: kapına kırmızı bir gül bıraktım)

şu koca hayatımda, iki kere başıma gelen, ikisinde de onları çöpe atmakla, nihayete erdirdiğim durum.
(bkz: keçinin sevmediği ot burnunun dibinde bitermiş)
bi kere de sevdiğim ot bitse.

bize böyle bir bilgi gelmedi, gelirken yolda ona buna dağıtıldı zaar.

masrafsız super bir aktivite. bence ara ara yapın

lise çağındayım o zamanlar. aynı sokakta oturduğumuz bir çocuk vardı. abisi çok popüler, yakışıklı bir çocuktu. bu yüzden de etrafı kızlarla doluydu. benim bir arkadaş da bu çocuğun abisine aşıktı. neyse, bundan sebep bu çocukla da sohbetimiz oluyordu. allah ilk çocuğa ne kadar bonkör davrandıysa ikinciyi de dümdüz göndermiş. çelimsiz bir çocuktu. tuhaf bir lakabı da vardı tam hatırlayamadığım. ben arkadaşça gördüğümde konuşur, selam verirdim. hiç tahmin etmemiştim, bir gün kapıda bana yazdığı aşk mektubunu okuyana kadar.
sık sık kapımızın önüne gül bırakılırdı ama yapay gül* babaanne kişisi de alır onları bir vazoda biriktirirdi. babam bu duruma çok gıcık oluyordu. bana defalarca sordu ama benim enn ufak bir fikrim bile yok tabi.