kapitalizmle meselesi olmayan kişiyi ciddiye alamamam

azıcık da olsa okumuş yazmış kişilerle münasebetlerimi belirlerken esas aldığım ilkedir. neden mi?

- gelir adaletsizliği bu noktaya gelmişken (dünyadaki tüm servetin %82'si, en zengin %1'lik kesime ait),
- sağlıklı hava solumak, sağlıklı bir şeyler yemek neredeyse olanaksızlaşmış, kanser, obezite, diyabet, kalp hastalıkları rekor üstüne rekor kırmışken,
- sadece bir ev ve araba almak için ömrünün en az 10 senesini yemeyip içmeden patronlara satman gerekirken,
- gelecek hayalleri çalınan, hiçbir şey umut edemeyen çocuklar, gençler video oyunlarına, hapa, esrara veya dine mahkum edilmişken,
- kapitalist yamyamların yol açtığı çevresel enkaz, yerküreyi yok olma noktasına getirmişken,
- bu kadar sözde imkan içerisinde insanlar mutsuzluktan geberir, çözümü 10 metrekare terapi odalarından başka yerde göremez, antidepresan satışları sürekli rekor kırarken,
- daha sayamadığım onlarca yozluk, pislik, alçaklık her gün ortaya dökülürken,

sen dönüp de bu sisteme dair hiçbir sorgulamaya girişmiyorsan, iki yüz yıldır olduğu gibi şu parti gelirse düzelir diye umuyorsan, ya zihinsel konforundan birazcık olsun feragat etmekten korkuyorsun, ya da o tepedeki yüzde 1'lik kesime anlamsız bir sevgi besliyorsun canım kardeşim. kabahat senin demeye de dilim varmıyor ama, kabahatin çoğu senin canım kardeşim.

sana sosyalist ol, devrimci ol, şu ol bu ol diyemem, demiyorum. ama sistemle de bir meselen olsun be kardeşim.