1.
batı anadolu'da kullanılan bir deyiş: pek bir işe yaramayan eşya cisim ya da insanların en azından yakın çevreden, evden, gözden, gönülden uzaklaşması ve bu sayede evin ferahlaması ya da mecazen gönlün rahatlaması anlamlarına gelir
devamını gör...