karı koca kavga ettiğinde boşanmalı mı sorunsalı

ister laf kavgası, ister fiziksel müdaheleli kavga olsun , partnerlerin kavga etmesi , ciddi boyutlu olduğu düşünüldüğünde tabiki , insanı ikileme düşürmüyor değil. bir kaç gün önce seviştiğin, cinsel münasebet yaşadığın insanla , kötü- derinden-kalpten yaralayıcı bir kavgaya tutuşup , daha sonra tekrar barışarak aynı eylemlere girişmek ,size tuhaf gelmiyor mu ?

tanım: insanı ikileme sokan karara ait sorunsal.

her ilişkide kavga olur. kavgasız ilişki mümkün değildir şahsıma göre. fakat kavganın boyutu nedir? sözlü bir kavganın boşanmaya gitmesi çok akıl kârı değil bence. ama şiddet boyutunda bir kavgadan bahsediyorsak o zaman ayrılmak mantıklı olabilir. tabi bu şiddetin de çeşitleri var. bu şiddet temelli kavga uzun yıllardır devam eden ilişkinizde 1 kere olmuşsa ya da bir elin parmağını geçmeyecek kadarsa boşanma olması pek makul değil. ama fiziksel, cinsel, psikolojik ve ekonomik şiddet silsilesi varsa boşanmak en doğru karar olabilir. bir taraf diğer tarafı sürekli alttan almak zorunda değil. kimse kimsenin rehabilitasyon merkezi değil en nihayetinde.

evlilikte küçük bir tartışmanın boşanmaya gitmesi bahane bulmaktır, yani istenmeyen bir duruma düşüldüğünün farkına varması sonrası çalan alarm çanlarıdır bu. evde bu gereksiz tartışmalar da eski zamanlara göre çok fazla olmaya başladıysa, bunda da bu alarm çalıyor demektir. kavgalar fiziksel boyutlu olmaya başladıysa ama böyle "hadi oradan" edasında bir ittirme değil de ciddi anlamda fiziki zararlara dönüşmeye başladıysa bu durum, geç olmadan boşanmalısınız. önünüze bakmanız en doğrusu olacaktır. özetle sevginizin önüne stres geçmeye başladıysa, kendinize daha çok zarar vermeyin derim.

kırmızı çizgi şiddet olmali. gerisine bırakalım da çiftimiz karar versin.

derhal boşanmalı. 4 kez evlendim toplam 9 boşanmam var. 13 kayınvalidem tarafından öldürüldüm, tüm görümcelerim ve eltimlerim bıçakla yaralama, zehirleme, şantaj, hürriyetinden yoksun kılma gibi suçlara karıştı. hepsinde mağdur bendim. türk tipi evlilik hakkında yeterli deneyime sahibim.

nasılsınız gönül dostlarım? hepimiz kafa sözlük'ün en şeker ve tatlı dilli üyesi "senden nefret ediyor olabilirim" kadar pembe ve kaostan uzak mıyız? o zaman hepimize bir alkış. şimdi koşun çiçek olup "senden nefret ediyor olabilirim" için ilahi söyleyelim. onu din ve güzelliklere davet edelim.

mevzu tartışmak değil aslında. mevzu çiftlerin birbirinden çekinmemesi. ben çoğu arkadaşımın ilişkisinde ve bir kez kendi ilişkimde şunu gördüm. saygımızı kazanamamış insanla tartışmalarımız çok daha şiddetli yaşanıyor. kaybetmekten korkmadığımız, daha önemlisi bizi çok kolay silemeyeceğini bildiğimiz insanların daha kolay üstüne basıyoruz. ben büyüdüğüm yerde şunlarla karşılaştım mesela. oldukça efendi, asla kötü bir söz söylemeyen, kadını daha kırılgan gördüğü için kaba davranmaktan çok uzak adam eşinin psikolojik şiddeti ile savaşıyordu. sen erkek misin, bana layık değilsin, seni istemiyorum diyen kadın şiddete başvurmaktan kaçınmayan, çok kolay savaş çıkaran, kadına gram saygı duymayan babasına hayrandı. erkek dediği zaman aklına babası geliyordu.

ya da sessiz sakin ve çirkin eşine hakaretler eden, şiddet göstermekten çekinmeyen adamlar güzel kadının karşısında istanbul beyfendisine dönüşüyordu. görgü kuralları eğitimi almış gibi evrimleşiyordu 2 dakika içinde.

bu meseleyi kendi hayatımda yine gördüm. ben kibir denilen o şeyin ete kemiğe bürünmüş haliyim. biz bir aileyiz, sizden bu özelliğimi saklayacak değilim. özellikle beni kırbaçlama ihtimaliniz orada her zaman canlı duruyorsa suçlarımı daha kolay kabullenirim. öyle el kol yapılacak, saygısızlık yapılacak ya da küçük bir yanlış yapılacak biri pek değilim. böyle olduğum zaman hep saygı gördüm. ne zaman bir insanı çok sevip tüm kibrimden, korkularımdan, doğru bildiğim yanlışlarımdan sıyrılıp ona koştuysam ciddiye alınmadım. gururum kibirli olmadığım zaman kırıldı hep.

insan denilen varlığın nasıl sevdiğini bu yaşıma geldim hâlâ çözemedim. hakkatan seviyorlar mı yoksa kendilerini çok sevdikleri için mi bizi seviyorlar onu bilemiyorum. ancak bildiğim şey şu, size, sizinle ilgili iyi ve kötü özelliklere saygı duymayan insanlar ile evlenmeyin. sizi kaybetmekten korkmayan, sizin değerinizi bilmeyen, sizi uzmekten ya da sinirlendirmekten çekinmeyen insanlar ile beraber olmayın. saygı duyan ile beraber olduğunuz zaman görüyorsunuz çünkü o zaman kavga çıkarmıyor. bildiğin çıkarmıyor. sokakta it gibi millete hırlaya hırlaya gezen tipler karşına geçip ihihi halini alıyor.

eskiden ya diyordum tartışmasız ilişki mi olurmuş. şimdi görüyorum o işler öyle olmuyormuş. birbirine saygı duyan ve aslında birbirini kaybetmekten korkan insanlar öyle kolay boşanmıyormuş. çünkü yemiyor, tartışmalar çıkmıyor.

ınsanlar hakkatan çok değişik. emekli olunca kendimi dağlara vurup kurtlarla falan yaşamayı planlıyorum. yıldım.

kavganın konusu ve boyutuna göre değişir.
şimdi, diş macununu ortadan sıkıyorsun diye kavga etmişlerse boşanmasınlar ama diş macununu niye burdan sıkıyorsun lan y… diyip macun tüpünü birbirlerinin poposuna sokmaya çalışmışlarsa boşansınlar çünkü hoş değil.

o birazda kavgasina bagli fiziksel ise ayrilmalidirlar yada kavgalar psikolojik siddet seviyesindeyse de bence ayrilmalidirlar
sonucta birbirlerinin hayatini gaslighting deneyine cevirmenin anlami yoktur .

her kavgada boşanılacaksa avukatlar milyarder olurdu.

cevabı evet olan sorunsal. özellikle bu süreklilik arz ediyorsa yapılması gerekendir. evlilik ciddi bir kurum. şakaya gelmez. birisi ile birlikte hayatı paylaşacaksanız uyumlu olmalısınız.

bazı evler çocuklar için cehennem oluyor. hayata karşı ilk yenilgisini anne babası yüzünden alıyor. bence çocuklara sorsunlar; eminim bu konuda anne babalarından daha sağlıklı karar alırlar.