karışık çerez tabağında kalan leblebiler

arkadaşın ortamınızın ne kadar fakir olduğunun göstergesidir. laf arasında antep fıstığı ve fındık stoklayan bu fakir arkadaşlar sizi ansızın çerez tabağındaki leblebiler ile başbaşa bırakırlar.

+bi tane şam fıstık ye ondan sonra arada bi tane leblebi at hadi çok seviyon iki tane şam fıstık ye bi tane leblebi at patoz ettin lan hepsini!

-oğlum bu işin raconu böyle,karışık çerez yiyiyorsan önce antepleri yersin,sonra varsa fıstığı yersin,en son leblebiyi öldürürsün...

+nerenin raconu la bu he?

-la oğlum herkes öyle yer işte... karışık çerez yiyiyon diye karışık karışık yemek zorunda değilsin...

akbaba,hayalet.

(bkz: behzat ç)

işte o kalan leblebiler benim.

bir diğer çözüm: leblebiler kalmasın diye hiç koymamak. bizim felsefemiz daima: "az çoktur."

beyaz leblebiyse sevinirim.

insan bazen böyle hisseder ama gerçek değildir o

o leblebileri seven tek kişi benim galiba.

fıstık yediğim zaman kendimi fıstığa layık görmüyorum.
fındık desen o kadar sevmiyorum.
kaju desen bir süre sonra bayıyor.

leblebi ise layık olmayı gerektirmiyor, yağlı ya da baharatlı olmadığı için baymıyor, tadı çok güzel olmasa da bir çerezden beklenebilecek kadar sıradan bir tatta.

her ne kadar dışlansalar, hor görülseler de leblebilerin her zaman yanındayım.
yaşasın lsp *, leblebi düşmanlarına karşı omuz omuza.
direne direne yenileceğiz.

kimsenin ilk tercihi olmayan, ama tabak tamamen boşalmadan da yok olmayacak olan, çerez dünyasının hüzünlü ama dirençli kahramanlarıdır.

sahsen ben birakmam, hepsini yerim. evet.

kuru yemişin proletaryası...