karnı tok olunca yemekten nefret etmek

insanoğlu böyle nankördür işte. yarım saat öncesine kadar 1 kap yemek için servet verecek durumdayken karnı doyunca en sevdiği yemeği bile görmek istemez.

(bkz: toku ağırlamak zordur)

şahsen çok tok bile olsam midemde her zaman sıcak bir pizza diliminden bir kaç ısırık almaya yetecek kadar yer vardır.

böyle olmak çok tuhaf olurdu, ne kadar tok olursam olayım yemeklere her zaman inanılmaz bir aşkım var.

artık tok olduğum bir anda en sevdiğim yiyecek bile getirilse yiyemiyorum ama "şimdi aç olsam bunu ne yerdim be." diye aklımdan da geçiriyorum.* eskiden aç veya tok olmam fark etmezdi, her zaman her şeyi yiyebilen bir oburdum ama midem toksa, gözümün aç olmasını umursamıyorum artık. insanın midesinin mi yoksa gözünün mü aç olduğunu bilip ona göre davranması büyük bir meziyetmiş, yıllar yıllar sonra öğrendim...

allah allah,
benim sahip olmadığım özellik.

sıcak künefe, havuç dilimli, peynirli su böreği, bol fındıklı kabak tatlısı, beyaz çikolatalı gofret vb.
her an yiyebilirim.
karnım toksa yemek yemem ama çok sevdiğim her şeyi yiyebilirim. keyif bu ya, doyup doymamakla ne alakası var.