katedral ciddiyeti

bilimkurgu edebiyatının büyük üstadlarından biri olan frank herbert’in bilimkurgu destanı eseri dune’da geçen bir tanımlamasıdır.

görkemli yapılar insan hayatı üzerinde önemli izler bırakır. bazı mimari harikalar bakınca insan demirden, çelikten, betondan, ahşaptan ya da artık her ne ise ondan fazlasını görür. onlar bazen yaşayan varlıklar gibi gelir insana.

ve hiçbir yapı bir katedral kadar ciddi olamaz. soğukkanlı ve kendinden oldukça emin duruşu ile bir katedral her türlü gündelik zevkin ötesinde, farklı fikirlere ve benzetmelere gebe ve insanı ciddiyete davet eden bir yapıdır. ve de bu yazdıklarımın hiçbir yerine dini bir gönderme de yoktur.

bir insanın katedral ciddiyetine sahip olması ve bunu doğal bir şekilde taşıması ise büyük bir nimettir. o soğuk ama içe işleyen duruş bir karşısında duran insanı hipnotize etmek için yeter de artar bile. çekici yanı elbette ki göz aradı edilemez ama bir yandan da bunun korkutucu olabileceğini akılda tutmak gerekir.

ve ciddiyet hiçbir mimari yapıya bu kadar yakışmaz.