kavgalı olunan kişinin yakını ölünce başsağlığı dilemek

sözlüklerde görünce bana hep yapmacık gelen ama tam olarak da neden yapmacık bulduğumu açıklayamadığım garip bir dünya hali bu.

bir insan, kavgalı olduğu kişinin yakını vefat edince çıkıp "başın sağ olsun" dedimi, hemen etrafından "vay be, ne kadar olgun, ne kadar insan kalabilmiş biri" tepkisi alıyor. bir anda bütün eski kavgalar buharlaşıyor.
sonuçta ölüm gelmiş, hayat durmuş, kin değersizleşmiş.

ama benim kafamda o an başka bir soru dönüp duruyor: "içinden oh demiş midir lan?" sorusu.
belki de dememiştir, belki gerçekten insanlık haliyle yaklaşmıştır ama işte...
o tereddüt yok olmuyor. çünkü başsağlığı bir yandan ölümün ciddiyetine saygı ve empati gibi görünürken, bir yandan da "bak ben senden daha büyüğüm" deme şekli olabiilir. aslında ayrı bir başlıkta da inceleyebileceğim tevazu ile ezmek durumu yaşanmış olabilir o an. "beni yiyemezsin şşş çakozladım seni" diyesim geliyor başsağlığı dileyen düşman kişiye. lakin tabi, o ortamda yakışmaz öküz gibi neşe tınıları içeren mesaj yazmak.

ölümün ciddiyeti karşısında bile samimiyeti sorgulatacak kadar karmaşık bir hal bu benim için.

insanlığınızı kaybetmediyseniz başsağlığı dilersiniz.

mutlu günde ve kötü günde küslük olmaz.

tanımadığın birine bile başsağlığı dileyebilirsin, hem kavgalı olmak hiçbir şey değil böyle acıların yanında... allah hiçbirimize yaşatmasın.