kendiyle kavgalı insan

çelişkiler yumağı içerisinde debelenen insandır. öfkesi ve gerginliği her kelamından sezilir. bir yandan değerli, biricik olduğunu sözleriyle önce kendine sonra karşı tarafa kanıtlamaya çalışırken diğer yandan acizce saldırgandır.
herhangi bir yerde ani öfkeli çıkışlar yapan ve büyüklük taslamaya çalışan birisini görürseniz - uzman olmanıza gerek kalmadan- kafadan kendiyle kavgalı olduğu tespitini yapıştırabilirsiniz.

en değerli benim beni kimse hak etmiyor = ben asla sevilmeyecek b*k gibi biriyim.
benim değerimi bilecek iş yeri/patron yok = ben asla çalışarak, emek vererek bir yere gelemeyecek biriyim.
gibi gibi bir sürü örnek verilebilir.
umarım bir gün bu çelişkilerin ruhunda ve psikolojisinde açtığı yırtıkları tedavi edebilir.

hem döver hem dayak yer. bir kazanır bir kaybeder. bayram seyran demeden küslük orucuna devam eder. yol yordam bilmez, ne elçi dinler ne arabulucu. inatçı keçidir. düşer kalkar, ağlar sızlar, güler ve kahkaha atar. bir ömür yetmez barışma kafasına girmesine. gün olur, bir yabancıya tek yumrukta nakavt olur, akıllanır belki. o güne kadar kavgalıdır işte. tabii muhtemelen.

benimdir.

"bir dalga gibisin gözümde sen
sabırsız, coşkun, âsi
aldatan arzularla yüklü rüzgâra doğru
çekiyor her ânın seni

bir dalgasın sen
bir dalgasın sen, yerin özlem denizi
sise bulanmış bakışların yarının
renkleri dağılmış ufukları

hep kavgalısın kendinle
huzur nedir bilmezsin
kaçarsın kendinden daima
sen o mavimsi, dağınık bulutsun"*

kimse ile arkadaş olamaz. önce kendi ile barışması gerek.

hiçbir sebep olmasa bile bir şekilde kendini suçlama , kendinden nefret etme durumu.

bi tokat atsın geçer

dışarıdan bakınca herkesten nefret ediyormuş gibi gözükür ancak en çok nefret ettiği kişi kendisidir.

9 gündür kendimle kavga ediyordum ama bugün barıştık.

sizinle barışması çok daha zordur. kendinde dahi sevecek bir yan bulamayan insan sizi sevmeye layık bile görmez çoğu zaman.