kaybolan çocuğun bulunduğunda dövülmesi

özellikle anadolu'da yazılı olmayan bir kuraldır. çocuğunu kaybeden türk ebeveyn, endişe ile aradığı çocuk bulunduğunda mutlu olup sarılacağına onu döver...

bir daha kaybolmasın diye.

yaşadığım durum. sene 1998 yıllarıydı. çok yağmur yağdı ve yanımda arkadaşım arif vardı. onların evi yakın olunca oraya sığındık. yağmur sel olup taşmış, bizimkilerde bu çocuğu sel mi alıp götürdü diye beni aramaya çıkmış. eve dönüyorum sen nerdesin diye bir güzel dayak yiyorum. vay be ne günlerdi...

kaybolursun dayak, üstün kirlenir dayak, yemeğe gelmezsin oyun oynarsın aç kaldın diye dayak, arkadaşlarınla kavga edersin dayak, ilkokulda sınavdan 4 alırsın dayak, daha neler neler.
çocukluğum dayakla geçti be.

yaşamayan mı var allah için.
tanım: yanlış bulduğum durumdur.

uludağ sözlük'teki bilge adam salih gibi bir komedi. adam öldü denildiğinde herkes ağıt yaktı sözlükte; ölmedim kiiii sosyal deney yaptım dediğinde de millet niye ölmedin lan der gibi öfke kusmuştu... hülasa tipik bir türk annesi davranışı. buluna kadar yavrıııım yavrıııım, bulunduğunda nerdesin lan seni nerdesiiiiin zıbanaaaakss...

anısı var.
beş yaşlarındayım. yazlıktayız. tüm akrabalar, arkadaşlar bir dondurmacıda oturuyoruz. annem kendi arkadaşlarıyla oturuyor. babam da kendi arkadaşlarıyla beraber bir masada. ben de ikisinin masasına gidip duruyorum. dondurma dondurma dondurma bayılıcam kimse almıyor. sonra alıcaz diyorlar. ben de diyorum ki gider alırım ben nolcak. gidiyorum dondurma tezgahına, seçmeye çalışıyorum. ne kadar bir süre harcadım bilmiyorum ama annemle babam beni bulamayınca jandarmaya bile haber vermişler. herkes kısa siyah saçlı, mavi sırtı açık buluzlu beş yaşında kız çocuğu arıyorlar. sonunda dondurmacı arananın ben olduğunu anlayınca anneme haber veriyor. annem gelip çaaat sırtıma bi vuruyor nerdesin sen diye. ordan bi amca çıkıyor iki saattir sizi izliyorum az dedikoduyu bırakın da çocukla ilgilenin ne vuruyorsun diye bağırıyor. bana dondurma alınmıyor:(