kazıklandığını fark etmek

acabalar acabalar kafada dönmeye başlar hemen. benim kastım alışveriş esnasındaki kazıklanmak. mesela bugün pazarda 3 tane mısıra 25 lira verdim. eve gideyim de hemen haşlayayım derken seyyar satıcı tezgahındaki haşlanmış mısır kokusu yüzüme çarptı. ama burnumu asıl sızlatan haşlanmış mısırın 10 liraya satılması oldu. geri dönüp iade etmeyi düşünmedim değil doğrusu... ulan ben bi saat onu kaynatana kadar o mısır zaten 10 lirayı geçecek bir de beklemiş olmak var üstelik.

en tuhafı kırtasiyede yaşadığımdı. ben tanesi 50 kr' a 3 sayfa çıkardım. ve de 25 kr' a bir tane poşet dosya almıştım.
toplamda 1.75 kr yapıyor.
kırtasiyeci çocuk bunu hesap makinesinden hesaplamaya koyuldu. "şaka mı bu, cidden mi?" dedim ama şaşkınlığımı yansitmamak için zor tuttum kendimi. sonra bana döndü ve dedi ki "2.5 kr" ben "ne, anlamadım?" dedim.
"hesap 2.5 kr" dedi.
"evet onu anladım ama bu zor islemi hesap makinesinden yapıp bu sonuca nasıl vardığınızı anlamadım?" dedim. yanımda da sadece 2 tl var.
"hesap doğru hanımefendi." deyip gevşekçe sırıttı. bunu yapmayacaktı.
"o hâlde benim hesabımı dinleyin 3×50 =1,5 kr +25= 1.75 kr oluyor. anladınız mı yoksa kağıda da dökeyim mi? ya da siz beni hiç uğraştırmayıp akşam ilkokullu bir tanıdığınızla tartışırsınız."
2 tl'yi masasına koydum "para üstü?" dedim bana 50 kr verdi. sabrımı zorluyor sanki. patrona çektiriyorum ve beni oyaladı. üstelik hem beni hem de kendini kazıklıyor resmen. parayı almadan"para üstü 25 kr, 25 kr vereceksiniz." dedim. verdi ve sinirle söylenip gittim. matematik dehası olmanızı beklemiyorum ama en azından kendinize zarar ettirmeyecek kadar bilin. ve dükkanı batırma ihtimali çok yüksek. bunu söylediğimde"ben birinin yerine bakıyorum." dedi. " iyi en azından tekne su almayacak. kolay gelsin." demiştim...

dün pazara gittim. ah ah, lütfen çok gülmeyin anlatıyorum. muz da alayım dedim çocuk istedi. neyse yanaştım bir tezgaha, kilosu 30 lira. çok büyük bir muz öbeği var. bunun yarısını keser misiniz dedim. al abla hepsi 50 lira olsun sana dedi. ay bir sevindim. aldım muzu attım pazar çantasına. eve bir geldim. anaaaa, o da ne!? muzlar erimeye başlamış. dıştan öyle gözükmüyorlardı. resmen kazıklandım. hepsi çöp muzların. of of.

her gün sabah uyandığımızda ve gece yatağa başımızı koyduğumuzda farkettigimiz durum. bir türkiye gerçeği.